Αγαπητή Καρυοφυλλιά και συναναγνώστες,έστω και τόσες μέρες μετά να προσθέσω τη γνώμη μου. Παρόμοια οικονομικά προβλήματα έχει και η Ισπανία και η Πορτογαλία. Και παρόμοια ιστορία, αν θέλετε, ισχυρής Εκκλησίας και μακρόχρονων φασιστικών δικτατοριών, όπως η Ελλάδα. Τί έχει πάει τόσο στραβά εδώ; Γιατί ο Έλληνας ξερνάει τόσο μίσος; Μετανάστευση και εκεί, ανεργία και εκεί. Πριν μια βδομάδα, το pride της Μαδρίτης ήταν μια τριήμερη γιορτή, που συμμετείχε όλη η πόλη. Τί έχει πάει τόσο στραβά εδώ;Νομίζω ότι οι δυο αυτές χώρες, αν και μπήκαν μετά από εμάς στην ΕΕ, το πήραν απόφαση ότι η θέση τους είναι εκεί. Στην Ελλάδα μέρος της Ελίτ, επτρέψτε μου αυτόν τον όρο, αν και στην Ελλάδα η Ελίτ είναι Αλήτ, αλλά και αλλού συναντάς τέτοια φαινόμενα. Ίσως όχι τόσο απελπιστικά μονοσήμαντα. Μέρος της ελίτ και της κοινωνίας θέλει Ανατολικές Ενώσεις, με τη Ρωσία, κάτι σαν Αραβοποίηση, κάτι άλλο, πάντως τους ξυνίζουν ουσιαστικά οι αρχές του κράτους δικαίου, που ισχύουν, αν ισχύουν κιόλας, στην ΕΕ. Οι αρχές της ΕΕ δεν φαίνεται ότι ενδιαφέρονται πολύ γι' αυτά. Οι δεξιές παρατάξεις στην Ευρώπη γενικώς θεωρούν αυτές τις αξίες ως εχθρικές και ανταγωνιστικές προς την αξία της πατρίδας. Λανθασμένα κατά τη γνώμη μου.Στην Ελλάδα η ακροδεξιά και μέρος της λεγόμενης κεντρο;-Δεξιάς έχει υιοθετήσει εμφυλιοπολεμικό λόγο. Άραγε είμαστε μπροστά στον κίνδυνο να μπούμε σε ένα κομμουνιστικό μπλοκ; Ούτε κατά διάνοια! Ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ τί θα μπορούσε να αλλάξει σε μια Ελλάδα που ανοίκει στην ΕΕ και πόσο να το αλλάξει; Δεν έχει ούτε την παντοκρατορία στην κοινωνία και οι διασυνδέσεις τις πιο ακραίας ναζιστικής δεξιάς με το κράτος, καγχάζουν αγέρωχες.Τότε γιατί; Πραγματικά σε σύγκριση με το 1945 ΜΟΝΟ ΜΙΑ ομοιότητα μπορώ να βρω: η εγχώρια ελίτ και τότε και τώρα βρίσκεται μπροστά στο φάσμα, στο ενδεχόμενο, να απωλέσει τον έλεγχο και την ασυδοσία της πάνω σε αυτό το τιμάριο, την Ελλάδα. Τότε, ήταν ο Κομμουνισμός. Τώρα, είναι η υπαγωγή της οριστικά και αμετάκλητα σε θέση διαμεσολαβητή των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής - Γερμανικής ελίτ. Ούτε η ίδια η άρχουσα τάξη δεν ξέρει τί θέλει. Να κάνει το απονενοημένο διάβημα της Εξόδου, από τη δεξιά πάντοτε πόρτα και να συνεχίσει την ασύδοτη νομή ενός καταρρακωμένου πλέον τιμαρίου και με ποιός ξέρει τί γαιοπολιτικές επιπτώσεις; Κάποιοι το προτιμούν. Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη. Ο μεγάλος βαθμός της ασυδοσίας, θα αντισταθμίζει την απώλεια και θα είσαι και δερβεν-αγάς... Το σίγουρο είναι, ότι όπως τότε άνοιξε το σεντούκι και εξόπλισε και συνέστησε τα Τάγματα Ασφαλείας, έτσι τώρα παντί σθένει και ναυσί και πεζή και χρήμασι στηρίζει τη ΧΑ και την Ελληνική ακροδεξιά. Είναι δικό της γέννημα. Είναι τα μπράτσα της. Σαφώς δικός της βραχίονας για την εξουσία. Μπαμπούλας για τυχόν δυσάρεστες εξελίξεις. Σαφώς η ΧΑ έχει ρίζες στην κοινωνία. Σκατένιες νοοτροπίες του Έλληνα, αλλά υπαρκτές. Κερδίζει τη λαϊκή απήχηση, μέσω της χυδαιότητας, που έχει απήχηση σε μερίδα της κοινωνίας, αλλά και μέσω της υπόσχεσης ασυδοσίας. Έλα, θα σου δώσω να δείρεις, να κακοποιήσεις, ξένους, ομοφυλόφιλους κλπ. Αυτό είναι το βρώμικο ψωμί που έχει για να δώσει στο λαουτζίκο, που και καλά δεν ήξερε τί έκανε, θα λέμε κάποια στιγμή και όλοι θα αναρωτιούνται μα, ποιός τους ψήφιζε; Όχι εγώ, όχι εσύ...Υπάρχει και η μερίδα της άρχουσας τάξης που θα μπορούσε και θα προτιμούσε να πορευθεί μέσα στην ΕΕ, σε ρόλο μεσάζοντα, υφισταμένου της Ευρωπαϊκής Ελίτ. Αυτή είναι η μαγιά κατά τη γνώμη μου που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κορμό ενός κεντρώου φιλοευρωπαϊκού και προοδευτικού κατά την κυριολοξία του όρου κοινωνικού μετώπου. Μια συμαχία των κάτω με τους μεσαίους και λίγο πιο πάνω, αντί της ιστορικά πάντοτε χυδαίας συμμαχίας των πολύ πάνω με τους πολύ κάτω.
