Προσωπική λίστα λοιπόν:1. Οδύσσεια και Ιλιάδα: για τον ρόλο που έπαιξαν τα ομηρικά έπη στη σύγχρονη λογοτεχνία, για τον Οδυσσέα ως ενσάρκωση ηρωικών κι ανθρώπινων αρετών, για τους στίχους που μ' έκαναν να δακρύσω, όταν ο Οδυσσέας φτάνει στο νησί των Φαιάκων και, γυμνός, στο ναδίρ της ύπαρξής του, επικαλείται τον θεό.Ή όταν ο Πρίαμος συναντά τον Αχιλλέα στη σκηνή του για να ζητήσει το σώμα του Έκτορα... Δεν διαβάζονται σήμερα τα έπη χωρίς "βοήθημα" πάντως.2. Όλα τα έργα του Καζαντζάκη που έχω διαβάσει, με ιδιαίτερη αγάπη στο Βίο και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και την Αναφορά στο Γκρέκο. Για τη υπέροχη γλώσσα του για την ψυχική ανάταση που μου έχει προσφέρει. 3. Ο Ξένος του Καμύ, για τον παραλογισμό της ύπαρξης και γιατί πάντα θα θυμάμαι τις πρώτες δυο προτάσεις. 4. Όλα τα βιβλία του Στάινμπεκ, με ιδιαίτερη αγάπη στα Σταφύλια της Οργής και το Ανθρωποι και Ποντίκια, γιατί μιλούν για μια άλλη Αμερική, του μόχθου, της στέρησης, της εκμετάλλευσης στην οποία ένιωσα πιο κοντά απ' αυτήν που μέχρι τότε γνώριζα. 5. 1984 και η Φάρμα των Ζώων γιατί ο Όργουελ ήταν πολύ μπροστά.6. Ντοστογιέφσκι γενικά και ειδικά το Έγκλημα και Τιμωρία, γιατί το είχα γνωρίσει μικρή ως Κλασσικό Εικονογραφημένο και είχα τις εικόνες από εκεί όταν το διάβασα μεγάλη :)7. Ο Μικρός Πρίγκιπας, για την ευαισθησία, την αγνότητα και την απλότητα γραφής μέσα από την οποία μιλά για τα πιό σημαντικά πράγματα στη ζωή. 8. Το 10 του Καραγάτση για την χαρτογράφηση της τότε (και ως εκ τούτου την κατανόηση της σημερινής) ελληνικής κοινωνίας. Και η Μεγάλη Χίμαιρα φυσικά. Κι ο Γιούγκερμαν.9. Η Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου που σε συνδυασμό με τη Μπέτυ Βαλάση από τη σειρά νομίζω ότι είναι η αιτία που μ' αρέσουν τόσο πολύ τα ντολμαδάκια γιαλαντζί!10. Τα γενέθλια της Ζωρζ Σαρρή, γιατί σηματοδότησαν την εποχή που αγάπησα το βιβλίο. Και με μεγάλη συγκίνηση πέρσι όταν το ξανά άνοιξα με αφορμή το θάνατό της Σαρρή, είδα με ολοστρόγγυλα κόκκινα γράμματα την αφιέρωση :"Αφιερωμένο με πολύ αγάπη στον εαυτό μου"...11. Ταξίδι στο τέλος της νύχτας του Σελίν, γιατί η απάντηση στο τί είναι η ζωή είναι ο τίτλος...la vie c'est ça, un bout de lumière qui finit dans la nuit.Είναι μεγάλο το ταξίδι στον κόσμο του βιβλίου, της λογοτεχνίας, της απόλαυσης της ανάγνωσης. Άλλα βιβλία ψυχαγωγούν, άλλα διασκεδάζουν απλά, άλλα δίνουν απαντήσεις, άλλα θέτουν ερωτήματα. Πόσα και πόσα αγαπημένα βιβλία δεν έμειναν έξω από τη λίστα πασίγνωστα, γνωστά ή λιγότερο γνωστά αγαπημένων συγγραφέων. Ήδη νιώθω τύψεις γιατί μου έρχονται στο μυαλό τίτλοι που μου φωνάζουν ότι τους αδίκησα. Αλλά φταίει λίγο και η μέθοδος επιλογής. Γιατί η λίστα περιλαμβάνει αφενός βιβλία που έχω θεωρήσει σημαντικά για μένα, αφετέρου βιβλία που θεωρώ σημαντικά για την εξέλιξη της λογοτεχνίας ώστε να την απολαμβάνουμε σήμερα. Κάθε λογοτεχνικό κείμενο έχει ούτως η άλλως αυτή τη δυνατότητα: να διαβαστεί για τον εαυτό του, γι΄αυτό που προσφέρει στον αναγνώστη ή για τις πανανθρώπινες αξίες του. Γι' αυτό καλό θα ήταν ίσως να μην επικρίνουμε τις επιλογές των άλλων αναγνωστών, γιατί μπορεί όλοι μεν να αγαπάμε το βιβλίο να διαβάζουμε δε για διαφορετικούς λόγους. Κοινώς, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά :)
