Ίσως η Λένα να χρησιμοποιεί μια πιο ευρεία έννοια, ότι όταν είσαι ακόμα νέος οι "παιδεμοί" και τα "στριμώγματα" ερωτικής φύσης στο τέλος έχουν ένα θετικό πρόσημο, σε σμιλεύουν, σε λειαίνουν, ή τουλάχιστον σου αφήνουν ένα απόσταγμα ως παρακαταθήκη. Σε μεγαλύτερη ηλικία, όταν και εκ των πραγμάτων μπορείς να συλλάβεις όλο το μεγαλείο της απόγνωσης πολύ πιο ολοκληρωμένα από τον εικοσάρη, αυτό που μένει πίσω από μια διαλυμένη σχέση σπάνια είναι κάτι το θετικό.