@ Nick VertigoΈνας 92χρονος πολωνός ιδιοκτήτης θεάτρου στις αρχές της δεκαετίας του 60, ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο, πως καταφέρνει και είναι επιτυχημένος τόσες δεκαετίες στη δουλειά του και συντηρεί το θέατρο του τόσο καλά. Ο γεράκος απάντησε ότι έπειτα από μακρά περίοδο επίπονων δοκιμαστικών και πειραμάτων, κατέληξε ότι για την δημιουργία, την συγγραφή έργων, τα σκηνικά και την απόδοση των ρόλων, δεν υπάρχουν καλύτεροι από τους αριστερών πεποιθήσεων ανθρώπους, που χάρη στο ρομαντισμό, την ανεκτικότητα, την ανθρωποκεντρική παιδεία και την κριτική ματιά στο σύστημα, μπορούν και μου φέρνουν κόσμο να γεμίζει το θέατρο και να τους χειροκροτεί. Όμως, τα εισιτήρια, το κόστος παραγωγής και τα λογιστικά, πάντα τα εμπιστευόμουν στην διαχείριση ενός πραγματιστή και ψυχρού τεχνοκράτη δεξιού. Όποτε έκανα το λάθος να βάλω "αριστερό" μέσα στο λογιστήριο, χρεοκόπησα. Όποτε έκανα το λάθος να βάλω έναν "δεξιό" να συγγράψει τα θεατρικά, δεν πάταγε άνθρωπος στο θέατρο. Μπόρεσα και έβαλα το θέατρο σε μια τάξη, όταν έβαλα τους σωστούς ανθρώπους στους σωστούς ρόλους, είπε τελειώνοντας ο 90χρονος θεατράνθρωπος.Δεν ξέρω αν η παραπάνω αναφορά είναι αντιληπτή νοηματικά το ίδιο σε όλους όπως είναι σε έμενα, ωστόσο πιστεύω ότι εμπεριέχει μια πικρή αλήθεια. Η κρίση που βιώνουνε με τόσο καταστροφικές προεκτάσεις για την κοινωνία και για το μέλλον μας, είναι κατά κύριο λόγο κρίση οικονομική. Έχει να κάνει με αριθμούς, με ελλείμματα, με προϋπολογισμούς. Όταν λοιπόν υπάρχει ένα πρόβλημα οικονομικό, θα αναζητήσω να το λύσω με την βοήθεια ενός λογιστή. Μπορεί ο λογιστής να μην θεωρείται τρομερά επαναστατικός, ανατρεπτικός, που οι (μαθηματικές) πράξεις του ξεσηκώνουν τα πλήθη, μιλώντας για πρόσημα και ψηφία, αλλά για το πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει είναι καλύτερος από κάθε άλλο «θεατρίνο». Οι υπόλοιποι λοιπόν του «θεάτρου» μας, μπορούν και έχουν κάθε δικαίωμα να καταγγείλουν, να κατακρίνουν, να αγανακτήσουν, να προσπαθήσουν να επουλώσουν πληγές, να λαϊκίσουν, να τραγουδήσουν μαζί με τον κόσμο και να τον εμψυχώσουν, δίνοντας του ελπίδες, ακόμα και χωρίς αντίκρισμα ή κάποιο σχέδιο, αλλά για να κρατηθεί το «θέατρο» μας όρθιο και για να συνεχίσει η «παράσταση», μόνο οι καλοί λογαριασμοί του λογιστάκου θα το επιτρέψουν αυτό.Όταν λοιπόν, η αντιπολίτευση σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, σταματήσει απλώς να περιγράφει το πρόβλημα, γίνει τόσο ώριμη όσο είναι η κοινωνία που πραγματικά υποφέρει και προτείνει ένα στέρεο και ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, τότε να είσαι σίγουρος ότι ούτε οι κακές κριτικές, ούτε οι Φωτόπουλοι της χώρας, ούτε οι "κακοήθεις" βολές της κυβέρνησης θα σταματήσουν την πορεία της προς την εξουσία. Μέχρι τότε, ο κόσμος θα παραμένει επιφυλακτικός και διχασμένος για την λύση που προτείνει η αντιπολίτευση γιατί με αυτά που ακούγονται πιστεύει, σε αντίθεση με αυτό που αναφέρεις στο κείμενο, ότι «και όμως ΜΠΟΡΕΙ να κάνει μεγαλύτερο κακό» απο όσα βιώνουμε σήμερα.
