Με τόσες διαφημίσεις και τιμή 200 δρχ; Δυο κατοστάρικα τότε ήταν μια βδομάδα στα νησιά με όλα τα έξοδα, σε υπνόσακο ή σκηνή βέβαια. Η ελεύθερη κατασκήνωση ήταν σχεδόν υποχρεωτική για την τουριστική νεολαία. Σε περιοχές όπως η Πάρος, Μύκονος, Ίος, Σαντορίνη, Κρήτη, Χαλκιδική, Πιερία, Μεσσηνία, Αργολίδα υπήρχαν περισσότεροι επισκέπτες σε οργανωμένες ή ελεύθερες κατασκηνώσεις παρά σε ξενοδοχεία η δωμάτια. Περιοχές μακρυά από την Αττική. Συναντούσε κάποιος παρέες από όλες τις χώρες στις κατασκηνώσεις. Λίγοι οι Έλληνες τότε που δεν είχαν ακόμη ανακαλύψει τα νησιά του Αιγαίου μια που όπως είδαμε τα τουριστικά βιβλία ήταν πιο πολύ της διαφήμισης, για να πληρωθεί η πολύχρωμη σελίδα, και λιγότερο της πραγματικής περιηγητικής φωτογράφισης. Τα ξενόγλωσσα τουριστικά βιβλία-τόμοι του ΕΟΤ της εποχής εκείνης με αρκετά καλή φωτογράφιση και καλογραμμένο κείμενο μπόρεσαν να δείξουν μια Ελλάδα τουριστική μεν αλλά ειδυλλιακά πανέμορφη ακόμη και στις πιο κοσμοπολίτικες τότε παραλίες και νησιά. Δεν υπήρχαν οι άσχημες συστοιχίες από ομπρέλες και το τσιμέντο που υπάρχει σήμερα. Εκτός ίσως στην Ρόδο και Κέρκυρα που από παλιά ήταν το μεγαλύτερα κέντρα του μαζικού ξένου και Ελληνικού τουρισμού. Τα μικρά σχετικά ξενοδοχεία Ξενία διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα την εποχή της δεκαετίας του 70 αρχές 80 ήταν το διαμάντι του οργανωμένου και ποιοτικού Ελληνικού τουρισμού, όπως και η Ολυμπιακή, μέχρι που μεταμορφώθηκαν σε στόχοι κομματικού ρουσφετιού. Πως επέζησε η Ολυμπιακή και οι θυγατρικές της με τόσες δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις και τόσες εκατοντάδες χιλιάδες δωρεάν εισιτήρια; Με δις δανεικά από το κράτος. παράνομες επιχορηγήσεις από χρήματα της ΕΕ βέβαια.