@2Καλό μου, θα μπορούσα να γράψω τόσα πράγματα αλλά θα σου πω μόνο αυτό:Αν το να κάνεις αυτές τις σκέψεις είναι αβάσταχτο, το να κάνεις σκέψεις προσπαθώντας να το εξηγήσεις μόνη σου προκειμένου να το ξεπεράσεις είναι ασύλληπτα βασανιστικό και τελικά τόσο μα τόσο εξαντλητικό. Γιατί ακόμα και αν οι σκέψεις σου είναι σωστές, είναι αδύνατον να το επιβεβαιώσεις εσύ ίδια που τις κάνεις, ώστε να ανακουφιστείς. Είναι σαν μια βρύση που δουλεύει μεν αλλά το νερό τρέχει με διακοπές, πιτσιλάει και τα κάνει όλα μούσκεμα. Μπορεί να σκαμπάζεις λίγο από υδραυλικά και να κάνεις μια προσπάθεια μ'ένα κλειδί, μια τανάλια, ένα καινούργιο φιλτράκι, αλλά η βρύση τελικά να μη φτιάχνεται. Χρειάζεται να καλέσεις έναν υδραυλικό, που με μια ματιά θα ξέρει τι φταίει, θα έχει τα εργαλεία του και θα επιδιορθώσει το πρόβλημα του σωλήνα, στον οποίο εσύ δεν μπορείς να φτάσεις.Μπορεί να μην πετύχεις με την πρώτη έναν καλό μάστορα αλλά ο στόχος σου είναι να φτιαχτεί η βρύση, θα φωνάξεις όσους υδραυλικούς χρειαστεί μέχρι να τον πετύχεις.Αν είσαι στην Αθήνα, ξέρω έναν πολύ καλό. Έφτιαξε τη δική μου που, δεν πιτσιλούσε απλά, πλημμύριζε.Αν κάτι με θλίβει είναι που δεν τον φώναξα στην ηλικία σου. Θα είχα χορτάσει περισσότερο τον μπαμπά μου και αντί να κοιτάζω τα πόδια του σε κάθε του βήμα από τον φόβο μη σκοντάψει, θα τον κοιτούσα στα μάτια.