Είναι αδύνατον να εξηγήσεις σε κάποιον που δεν εχει παιδια το αίσθημα του να έχεις παιδια. Δεν το αλλάζεις με τίποτα, έχει τα πάνω του και τα κάτω του, τις στιγμές της απόγνωσης αλλα και της απόλυτης ολοκλήρωσης, τις φάσεις του "ζω την απόλυτη ευτυχία" και τις φάσεις του "θα πάρω τα βουνα". Παρολα αυτά δεν (θα επρεπε να) θεωρείται αυτοσκοπός, και φυσικά το οτι κάνεις παιδια δε σημαίνει οτι μεχρι τωρα ζουσες μια ανούσια και θλιβερη ζωη και ξαφνικα βρηκες το νόημα της. Εχεις περάσει σε μια νεα φάση ζωής, αλλά δεν ακυρωνονται όλα οσα εζησες και καταφερες μεχρι τοτε.
