Δίνω 100% δίκιο στη Λένα για την απάντησή της, γιατί αυτού του είδους η εγωκεντρική αντιμετώπιση απέναντι στον πόνο κοντινών προσώπων με εξοργίζει. Δεν είναι ηρωικό το να συμπαραστέκεσαι στον άνθρωπο που αγαπάς, είναι αυτονόητο. Μερικοί άνθρωποι το'χουν στον χαρακτήρα τους να φέρονται λες και είναι οι πρωταγωνιστές ενός έργου και οι γύρω τους είναι οι δεύτεροι ρόλοι ή οι κομπάρσοι. Αλλά μπροστά σε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που "γονατίζει" ψυχολογικά όλους τους οικείους, πρέπει να κυριαρχεί η σκέψη ότι ασθενής νιώθει στον πολλαπλάσιο βαθμό τον φόβο και την απελπισία που βιώνουν οι γύρω του.Περαστικά στον άνθρωπο του #12.