Σε ολη αυτη τη συζήτηση μπήκατε και αναλωθήκατε σε κάτι που δεν αμφισβήτησε κανένας. Εγραψα για τα δυνατά συναισθήματα αγάπης που φέρνουν τα παιδιά και στους μη γονείς. Σ εμένα τα ανηψάκια μου, άλλα παιδιά που με έχουν συγκινήσει σε κάποιες στιγμές. Επίσης υπάρχουν άνθρωποι που πιθανότατα αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά και έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο από την ζωή τους σε αυτά. Το έγραψα αυτο θέλοντας να σας πω ότι , εάν ξυπνούν τόση αγάπη τα παιδιά σε εμάς, κατανοούμε πλήρως -νοήμονες είμαστε-ότι αυτό που αισθάνονται οι γονείς τους πρέπει να είναι "άπιαστο". Καλά όχι όλοι. Οι περισσότεροι ειμαστε και γνωστες δυσάρεστων καταστάσεωνΕνας άνθρωπος που εχει αποφασίσει συνειδητά οτι δεν θα κάνει παιδιά, δεν υποτίμησε αυτο το συναίσθημα. Αντιθετα, το "έβαλε κάτω" κι αυτό...