Πριν από λίγα χρόνια ανακάλυψα στην αποθήκη μου ένα παλιό αναλογικό τηλέφωνο και το συνέδεσα θεωρώντας πως θα έχει πλάκα ...την επόμενη μέρα το ξανάβαλα στη “θέση” του. Η χρήση του ήταν πραγματικά βασανιστική. Η αναμονή για να επανέλθει η ροδέλα στη θέση της για τον επόμενο αριθμό έμοιαζε αιώνια και σε slow motion. Έπρεπε να ανατρέχω στο κινητό μου για τους τηλεφωνικούς αριθμούς που δεν θυμόμουνα (σχεδόν όλους). Σε περίπτωση δε που έκανες λάθος έπρεπε να αρχίσεις από την αρχή. Καθώς βιαζόμουν να ολοκληρώσω την διαδικασία έκανα συχνά λάθη και το χέρι μου είχε πραγματικά “ξεχάσει “την κίνηση (αυτή που ξεκίναγες το επόμενο νούμερο ακαριαία αφού είχε επιστρέψει η ροδέλα στην αρχική της θέση). Κάποτε, τίποτα από όλα αυτά δεν με πείραζε, ήταν όλα φυσιολογικά...σήμερα όμως ...