Όχι μόνο δεν είναι παράνομο (τα προσωπικά δεδομένα δεν ισχύουν σε δημόσιους χώρους και σε μη-διαφημιστική χρήση της φωτογραφίας), αλλά δεν είναι ούτε ανήθικο ούτε και ενοχλητικό. Η ελευθερία του λόγου είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και η φωτογράφηση και δημοσίευση προσώπων που βλέπουμε σε δημόσιους χώρους είναι συνταγματικό δικαίωμα που αναγνωρίζεται ως ελευθερία του λόγου, και ο λόγος είναι οτι από τη δημοσίευση φωτορεπορτάζ και φωτογραφιών κερδίζει όλη η κοινωνία: Σε μια δικαστική υπόθεση άσχετη με το θέμα (φωτογραφία γυναίκας σε καφενείο που μπήκε σε βιβλίο καλλιτεχνικής φωτογραφίας δρόμου) ο δικαστής είχε δικαιώσει τον εκδότη του βιβλίου (και τον φωτογράφο που του πούλησε τη φωτογραφία) λέγοντας πως ακόμα κι αν δεν υπήρχε η ελευθερία λόγου ως δικαίωμα, όταν μια φωτογραφία βοηθάει την επικοινωνία ιδεών και τη περιγραφή γεγονότων μέσα στη κοινωνία τότε το άτομο που φαίνεται στη φωτογραφία δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω της καθώς τα άτομα μέσα σε μια κοινωνία έχουν την υποχρέωση να δέχονται μικρές "παραβάσεις" του συναισθήματος ιδιωτικότητάς τους όταν αυτό είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας. Άλλωστε όταν βρισκόμαστε έξω από το σπίτι μας, έχουμε χαρίσει την εικόνα μας όχι μόνο σε όλες τις κάμερες ασφαλείας αλλά και σε όσους κρατάνε φωτογραφική μηχανή ή κινητό και θέλουν να μας φωτογραφήσουν και να δημοσιεύσουν την εικόνα μας για οποιονδήποτε νόμιμο σκοπό, όπως πχ φωτορεπορτάζ με θέμα τί διαβάζουν οι άνθρωποι στο λεωφορείο. Άμα δεν έχουμε το δικαίωμα να φωτογραφήζουμε και να δημοσιεύουμε φωτογραφίες ανθρώπων σε δημόσιους χώρους τότε για τί δημοκρατία, ελευθερία του τύπου και δικαίωμα στην έκφραση μιλάμε; Αν είναι έτσι τότε μήπως και το να σε κοιτάζει κάποιος επίμονα μέσα στο μετρό πρέπει να είναι παράνομο; Ας μη τρελαθούμε, όλοι μας μπορούμε να βγάζουμε όποιον θέλουμε φωτογραφία και να την ανεβάζουμε όπου θέλουμε, άλλωστε τί κακό μπορεί να πάθει κανείς άμα δουν όλοι τί διαβάζει στο λεωφορείο;