Εχοντας πετυχει αυτο το ουτοπικο, και χωρις να χρειαστει να μπουν τριτοι στη σχεση, εχω να πω οτι οι συμβουλες περι ρεαλισμου ειναι σωστες και ανθρωπινες πανω απ'ολα. Την μεγαλυτερη απογοητευση τη φορτωνουν πανω τους τα ζευγαρια που σκεφτονται με τα ουτοπικα ιδεωδη της υστερης εφηβειας, τυπου "αν με αγαπουσε θα διαβαζε την σκεψη μου", "αν δεν ταιριαζουμε σε αυτο ειναι επειδη δεν ειναι το αλλο μου μισο", "αν σκεφτεις καποιον αλλο συνιστα απιστια", "το να βλεπεις πορνο συνιστα απιστια", "το να μιλας με αλλο ή να βρισκεις αλλο ελκυστικο συνιστα απιστια", "τα ζευγαρια που ταιριαζουν δεν μαλωνουν", "σημασια εχει η αγαπη κι οχι το σεξ" κι ολες αυτες οι σαχλαμαρες που μας μαθαινουν να παπαγαλιζουμε σε μια προσπαθεια χειραγωγησης της σεξουαλικοτητας.Αντιθετα δεν υπαρχει ουσιαστικοτερο δεσιμο στο ζευγαρι απο το να επιτρεπουν ο ενας στον αλλο να ζησουν την σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου τους και να βιωσουν αυτην την σεξουαλικη συνενοχη, να αγαπουν το σκοτος του αλλου, να ταυτιζονται με οσα θα τους εκαναν σε αλλες περιπτωσεις να ντρεπονται, να αποδεχονται το κτηνος αντι να το πολεμουν. Κι ετσι τοτε δεν θα υπαρχει αναγκη να ψαξουν τον κινδυνο και το παθος αλλου.Σας το λεω γκαραντι.