#4Κοριτσάκι 25χρονο (που το λες λες και είναι και καμιά μεγάλη ηλικία, σιγά τα ωά)το έχω σκεφτεί πολλές φορές για μένα. Το τι θα έλεγα εγώ σε εμένα είναι ειδικό και αφορά μόνο τον καθένα και τον δικό του 25χρονο εαυτό. Εντάξει να πάρει πτυχίο σίγουρα θα του το έλεγα αν δεν είχε πάρει. Γενικόλογα λοιπόν θα σου έλεγα να προσέξεις οι στόχοι που θα βάλεις να είναι ΔΙΚΟΙ σου στόχοι και όχι αυτό που οι γύρω σου θεωρούν επιτυχία/επιτυχία. Πχ σήμερα ευτυχία θεωρείται ένας καλός γάμος, παιδιά κτλ.. Αν αυτό για σένα είναι ευτυχία, ή να γίνεις πυρηνικός επιστήμονας στη ΝΑΣΑ ΟΚ, αλλά πρόσεξε μήπως αυτό που κυνηγάς στο έχουν φυτέψει άλλοι στο κεφάλι. Δες λίγο και την ερώτηση 1 πχ. Νομίζεις ότι αυτή η γυναίκα στα 25 της ονειρευόταν μια ζωή με ένα κούφιο γάμο; Μήπως προχώρησε σε αυτόν γιατί οι γύρω της την έκαναν να πιστεύει ότι αυτό θέλει; Αναφέρει κάπου για μη συνειδητές αποφάσεις της νιότης… Για να μη πέσεις στη λούμπα του να κυνηγάς τα θέλω των άλλων, πρέπει να γνωρίζεις καλά τον εαυτό σου. Πώς θα καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, δεν ξέρω, νιώθω ότι και εγώ ακόμα το ψάχνω. Αν όμως εσύ το καταφέρεις, να θυμάσαι το εξής, κάθε τόσο να ξαναβλέπεις τον εαυτό σου και τα θέλω σου. Αυτό που τώρα στα 25 σου νιώθεις ότι θέλεις, σε 5-10 χρόνια μπορεί να σου φαίνεται άκυρο, γιατί οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό. Κατά συνέπεια βάζε βραχυπρόθεσμους σχετικά στόχους για τα επόμενα 5-10 χρόνια και κάθε φορά επαναπροσδιόριζέ τους με βάση το ποιά είσαι κάθε χρονική στιγμή.Η ζωή είναι σαν να ξεκινάς ένα ταξίδι με καράβι για ένα νησί, αλλά ο χάρτης με τον οποίο έφυγες από το λιμάνι, όσο διαρκεί το ταξίδι μεταβάλλεται, ο καιρός μπορεί να σε πηγαίνει πρίμα ή κόντρα και τελικά στον προορισμό μπορεί να μη φτάσεις ή μέχρι να φτάσεις να νιώσεις ότι δεν ήταν η Ιθάκη σου. Μόνο σου όπλο η πυξίδα και το τιμόνι. Έχει πολύ δύσκολη δουλειά ο καπετάνιος και στη ζωή μας οι καπετάνιοι είμαστε οι ίδιοι.
