1# Αγαπητή, έχοντας βρεθεί στη θέση σου κι έχοντας κάνει παρόμοιες (για μένα) βλακείες θα σου πως 2 πράγματα. Ο παραλίγο έρωτας σου είχε δίκιο πως σχέσεις τέτοιου είδους, μόνο βασανιστικές μπορούν να γίνουν και συχνά να εντείνουν και όχι να ανακουφίσουν όλα τα συναισθήματα μοναξιάς που σε οδηγούν σε αυτές. Αν θες κάτι πραγματικά δικό σου, μια όμορφη καινούργια σχέση που να σε καλύπτει συναισθηματικά και που θεωρώ πως έχεις κάθε δικαίωμα να θες. Αν πραγματικά ο γάμος σου δεν έχει ελπίδες, σαν συναισθηματική σχέση και όχι σαν πλαίσιο διαβίωσης των παιδιών, που πίστεψε με καταλαβαίνουν τα πάντα. Αν ισχύουν αυτά τότε θα πρέπει να πάρεις το ρίσκο και να τη διεκδικήσεις. Ποιο είναι το ρίσκο? Θα πρέπει να τελειώσεις αυτό το γάμο και τότε πια να επιδιώξεις σχέσεις υγιείς, δικές σου, που μπορεί να βγουν μπορεί και όχι, όπως όλες οι σχέσεις. Ούσα παντρεμένη μόνο τέτοιες θλιβερές ιστορίες θα βιώσεις και θλιβερή θα ήταν η ιστορία ακόμα και αν ο έρωτας σου δεν είχε κάνει πίσω. Θα πουν κάποιο πως υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως σε όλα τα πράγματα θα πως εγώ αλλά αυτό δεν αναιρεί κάτι. Καλή τύχη. (Δεν σχολιάζω τα περί παιδιών μπλα, μπλα, νομίζω πως ξέρεις και μόνη σου πως είναι δικαιολογίες και ναι το διαζύγιο είναι δύσκολη υπόθεση ακόμα και αν το θες πολύ.)