#4 Προσπαθω να μην απαντησω αυστηρα αλλα δε μπορω.Εγω λεω να μην βαζεις σαν οριο τα 30. Βαλε τα 40 ωστε να μην εχεις το αγχος οτι εχεις μονο 5 χρονια ζωαρας ακομα. Αφου απ οτι φαινεται οι γονεις σου εχουν την ανεση να σε συντηρουν παρε το πτυχιο σου στα 40 για να εισαι και σιγουρη οτι δε θα υπαρχει κατι που δεν εζησες. Ετσι κι αλλιως νομιζω αυτο χρειαζεται η Ελλαδα,λιγους ακομα αιωνιους φοιτητες.Δε ξερω ρε παιδια μονο εγω πιστευω οτι ολα θελουν ενα μετρο; Ο λογος που αρχιζουμε να δουλευουμε και να παραγουμε δεν ειναι μονο βιοποριστικος ειναι και γιατι δεν μπορεις ολη σου τη ζωη να καθεςαι.Καπου ερχεται ενας κορεσμος και δε σε γεμιζει πλεον αυτο. Γι αυτο η ζωη εχει σταδια, δεν ειναι τυχαιο. Ξεκινας με ανεμελια σαν παιδι, γινεσαι φοιτητης, γινεσαι εργαζομενος,γινεσαι γονιος (αν θελεις). Ολες οι ηλικιες εχουν κατι να σου δωσουν. Το να θελεις να παραμεινεις 12 χρονια σε ενα σταδιο το μονο σιγουρο ειναι οτι δε θα σε βοηθησει να ανακαλυψεις τον εαυτο σου και τι θελεις. Το "ανακαλυπτω τον εαυτο μου" δεν ερχεται μια μερα που ξαπλωνεις στον καναπε ουρανοκατεβατα. Ερχεται μεσα απο εμπειριες που μας διαμορφωνουν. Η στιγμη που θα παρεις πτυχιο, οταν θα πας στην πρωτη συνεντευξη για δουλεια και μπορει να τα θαλασσωσεις, οταν θα παρεις τον πρωτο μισθο, οταν θα μαλωσεις με καποιον συναδελφο. Επειδη μπορω να γραφω για ωρες απαντηση, θα κλεισω λεγοντας σου να διαγραψεις αυτο το νοητο οριο οτι μολις πατησεις τα -αντα σταματας να ζεις οπως και το οτι το να παρεις πτυχιο και να αρχισεις να δουλευεις μαντεψε δεν ειναι καταστροφικο.Ισως και να σου αρεσει.
