Πρίγκηπα, δεν γνωρίζω ούτε την ηλικία σου ούτε την συναισθηματική σου εμπειρία, αλλά αν μου επιτρέπεις, και με όλον τον σεβασμό, νομίζω δεν γνωρίζεις για τι πράγμα μιλάει η #1.Σε περιπτώσεις συναισθηματικής ανυδρίας σε έναν μακρόχρονο παρηκμασμένο γάμο ομιλούμε για στάση συζύγου που ΔΕΝ θέλει να χωρίσει (όπως εν προκειμένω) τύπου χειρισμού my way or the highway. Δηλαδή ελπίδα καμμιά, συνέχιση της ζωής ως υφίσταται (χλιαρά), χωρίς δράμα μεν αλλά και χωρίς εξιλέωση. Δεν επιθυμεί αλλαγή της κατάστασης, είτε γιατί έχει σκοτώσει την οποιαδήποτε επιθυμία συναισθηματικού δεσίματος μέσα του, είτε γιατί την έχει πλήρως μετατοπίσει (στα παιδιά ή στην δουλειά). Αυτό δεν είναι ο χειρότερος εκβιασμός? Να θες να δώσεις λύση, έστω οριστική ρήξη, και να μην σου επιτρέπεται? Πιθανολογώ ότι ούτε καν σεξουαλική απιστία δεν πρόλαβε να υπάρξει με τον άλλο υποψήφιο, ή αν υπήρξε ήταν σποραδική και περιστασιακή, οπότε για ποιά εξωσυζυγική σχέση μιλάς, η γυναίκα αναλύει ότι ΔΕΝ μπήκαν σε παράλληλη σχέση γιατί αναγνώρισαν εγκαίρως τα εμπόδια [επί λέξει: "μια παράλληλη σχεση θα γινόταν συναισθηματικά αβάσταχτη δεδομένου οτι το δέσιμό μας γινόταν ολοένα και πιο ανεξέλεγκτο. Οτι δεν είχαμε δικαίωμα να πληγώσουμε τόσους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr"]Eγώ προσωπικά διάβασα ένα πολύ βαθύ υπαρξιακό παράπονο (is that as good as it gets?) από μια αξιοπρεπή γυναίκα, κι αν δεν σχολίασα ως τώρα για το θέμα ήταν από σεβασμό σ'αυτό ακριβώς.
