Να προσθέσω, αγαπητή μας Ελένη, στο υπέροχο παπάρας εγκώμιο που πολύ γενναιόδωρα προσέφερες στις αισθήσεις -κυρίως όμως στις αναμνήσεις μας, κι άλλη μια εκδοχή, που εκτός από εμένα ίσως και σε άλλους κάτι να θυμίζει, την παπάρα με τσουρέκι σπιτικό της μαμάς (που μοσχομύριζε μαχλέπι και μαστίχα) σε φρέσκο ζεστό γαλατάκι με λίγο κακάο, για πολυτέλεια, μετά από τη νηστεία του Πάσχα!