Γιατί η "ευτυχία" ταυτίζεται αποκλειστικά με την ευχαρίστηση και την ηδονή; Νομίζω πως υπάρχει μια παρανόηση εδώ. Μέρος της ολοκλήρωσης, η οποία φέρνει την ευτυχία, είναι και η ύπαρξη νοήματος στην ζωή. Κι έπειτα από πότε η προσφορά μας φέρνει δυστυχία; Θα έλεγα πως η "ζωή με νόημα" και η "ευτυχισμένη ζωή" είναι αλληλοσυμπληρωματικές έννοιες, όπως και το "δίνω" με το "παίρνω". Όταν κάποιος μόνο δίνει, ή μόνο πάιρνει, εκεί ξεκινάει το πρόβλημα...