Υπέροχο ποστ. Βρίσκω την ποίησή του εξαιρετική. Κάποτε είχα βάλει σε ένα δικό μου ποστ ένα απ' τα αγαπημένα μου ποιήματα, θα ήθελα να το προσθέσω και εδώ:Ένα ποίημα του που μ' αρέσει πολύ, για διάφορους λόγους, από την Ανοιχτή Ακρόαση (Εκδ. Καστανιώτη)Ο ΔΙΑΔΡΟΜΟΣΟ δωδεκάχρονος κοιτά μες στον καθρέφτη:«Αυτός ο γέρος είμαι εγώ», φωνάζει.Στο διάδρομο κυλούν γυάλινες σφαίρεςΜια σβούρα τσίγκινη ανάμεσά τους στριφογυρνάει σαν ήλιοςΜ’ ένα καρφί το αγόρι κάνει τρύπες στους τοίχουςΤο φως χιμάει μέσα -λάμπουνε τώρα γύρω χίλια αστέρια-Καρφώνουν το παιδί στο πάτωμα, το αίμα του κυλάει στις σκάλες,Κόκκινο χαλί.Αθόρυβα, αργά στις σκάλες ανεβαίνει μία γυμνή γυναίκαΚαθώς πατάει το αίμα, τα πόδια της αφήνουνε παντού κόκκινα αχνάρια.Σκύβει πάνω στο αγόρι,Το σκουντάει.«Ξύπνα, του λέει, ξύπνα.Έχεις αργήσει».