Ό,τι και να έλεγε ο Τατσόπουλος ή ο όποιος Τατσόπουλος, όπως και να το έλεγε, με όποιες λέξεις και αν το έκανε, πάλι αυτός που θέλει να κάνει μαύρη προπαγάνδα και να ρίξει λάσπη σε κάποιον θα το καταφέρει. Είναι πολύ μικρή η ικανότητα κριτικής σκέψης στον πολύ κόσμο. Όταν κάτι το λέει και ο ένας και ο άλλος και ο παραδίπλα, ο μικρός ανόητος της διπλανής πόρτας που δεν έχει μάθει να αναλύει πρόσωπα και πράγματα, μοιραία θα συμφωνήσει με όσα "οι πολλοί" καταλογίζουν σε κάποιον, είτε έχει, είτε δεν έχει ευθύνη. Κανόνας Γκεμπελισμού. Και οι καιροί αυτοί είναι τέτοιοι καιροί. Είπε κάποιος μιά ατάκα. Την απέδωσαν στον Τατσόπουλο γιατί τόλμησε να παρουσιάσει μιά πιό ρεαλιστική πιθανόν ερμηνεία της νεοελληνικής ιστορίας, άρα ήταν "κακός" και έπρεπε είτε να βρούμε, είτε να εφεύρουμε κάτι για να στηρίξουμε την φαυλότητά του και κατ'επέκτασιν την φαυλότητα της ιστορικής εκδοχής που "εκπροσωπούσε". Το "γεγονός" γεννήθηκε και ό,τι και να πεί από εδώ και στο εξής θα είναι ένοχος στα μάτια των πολλών ανόητων που κυκλοφορούσαν ανέκαθεν παντού. Παραδείγματα σαν αυτό του Τατσόπουλου άπειρα. Οι άνθρωποι διψούν για "κακούς" και "καλούς". Ψάχνουν αρχετυπικές μορφές. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την υπόθεση "μνημόνιο", η κατασκευή ενόχων και ηρώων στα μάτια του κόσμου είναι καθημερινό φαινόμενο και ελάχιστοι δείχνουν να κατανοούν την πραγματικότητα πίσω από τους τίτλους της προπαγάνδας, επίσημης και ανεπίσημης.