Σχετικα με την αυτοπεποιθηση, κανω μια διακριση: ειναι αλλο πραγμα η αυτοπεποιθηση του τυπου 'ξερω ποιος ειμαι, προσπαθω για την αυτογνωσια - να μαθω τα δυνατα αλλα και τα αδυναμα σημεια μου- και δεν επιτρεπω σε καποιον να με ποδοπατησει ή να με κοροιδεψει', και αλλο πραγμα η αλλαζονια-αυτοπεποιθηση, που ντε και σωνει αισθανομαι τοοοσο γ...ς που πρεπει να γινεται το δικο μου και να πετυχαινω παντα αυτο που θελω. Ενταξει δηλαδη, να εχουμε αυτοπεποιθηση, αλλα να μη νομιζουμε οτι ειμαστε το κεντρο του συμπαντος και οτι η ζωη μας χρωσταει.Οσο για το 'δαιμονα του τυπογραφειου', τα λαθη ειναι ανθρωπινα και δεν ενοχλουν. Ωστοσο, εχω παρατηρησει οτι σε καποιες εκπομπες, ειδικα στην τηλεοραση, παρουσιαστες και σχολιαστες δεν αναζητουν πληροφοριες και περιοριζονται σε αρλουμπες τυπου 'νομιζω οτι η ταδε εχει παρει και οσκαρ, αλλα δεν ειμαι και σιγουρος, μπορει να την μπερδευω με καποια αλλη'. seriously??