Team TNKΣ, all the way. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου φίλε. Φαντάζομαι όμως πως καταλαβαίνεις το γιατί ο Άρης έγραψε το παραπάνω κείμενο και γιατί θεωρεί την εμπλοκή της Αμπράμοβιτς στο 'προτζεκτάκι' ( ο Θεός να το κάνει) της Γκαγκα μειωτικό για την πρώτη; Το όλον μοιάζει με διαφημιστικό κονσεπτ κι όχι καλλιτεχνικό. Εάν είχε την παραμικρή σχέση με Τέχνη, θα ανέπνεε και θα στεκόταν απέναντι στο χρόνο ως γνήσιο έργο Τέχνης, δεν θα χρειαζόταν να φωνάζει ως τέτοιο, δηλώνοντας κάτι που προφανώς δεν είναι (ARTPOP νομίζω λέγεται το νέο πόνημα της Γκαγκα). Το όλο εγχειρημα μου θυμίζει περισσότερο bandwagon jump: τώρα που μας τελείωσαν τα υπόλοιπα κόλπα και λεφτά έχουμε, ας αγοράσουμε και μια Αμπράμοβιτς για credibility. Ευτυχώς, τίποτα δεν φαίνεται να πιάνει τόπο: το νέο σίνγκλ της Γκάγκα πατώνει διεθνώς (άσχημο, ειδικά εάν είναι το πρώτο από νέο άλμπουμ) και η Αμπράμοβιτς λυντζάρεται από σοβαρούς κριτικούς και (πρώην) οπαδούς της. Τα μαθήματα, τρία. Για την Γκάγκα ότι όταν είσαι/δηλώνεις μουσικός, όλα ξεκινούν και καταλήγουν εκεί, στη μουσική (γι'αυτό φρόντισε το πρωταρχικό σου προϊόν). Για την Αμπράμοβιτς ότι όσο κι αν εκτεθείς στο κοινό σταδίων του Jay-Z, της Γκάγκα ή της Έφης Θώδη, αυτό θα σε γνωρίσει τόσο επιπόλαια και επιδερμικά όπως το επόμενο ποπ χιτάκι και αυτό είναι κρίμα. Και τρίτο, πως εάν δημιουργείς Τέχνη φαίνεται τόσο από τις προθέσεις σου όσο και από το αποτέλεσμα. Δεν αρκει να το δηλώνεις για να είναι (μήπως έχει και ελληνικές ρίζες η Γκάγκα;)Συμπέρασμα; From where I stand, it looks more like FARTPOP to me.
