"Ξύπνησα πρωί με δυσκολία. Χτες έγραφα μέχρι αργά. Ξανάπιασα το βουνό με τις φωτοτυπίες. Το δωμάτιο του σπιτιού που με φιλοξενούσε μικρό, δεν μπορούσα να τις απλώσω στο πάτωμα. Έχει θάλασσα όμως εδώ και την έχω ανάγκη μετά από ένα μήνα εγκλεισμού στα αρχεία του Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη όπου έκανα την έρευνα.Δούλεψα λίγο αλλά δεν έβγαινε. Είπα να βγω να κάνω μια βουτιά. Με ξυπνάει το νερό. Στο δρόμο άνοιξα το τουίτερ να δω τι γίνεται στον έξω κόσμο."Συγγνώμη αλλα δεν μπορώ να μη σχολιάσω αυτό το -περιττο- σημείο του κειμένου που μου φαίνεται σχεδόν κωμικό. Αυτό το συμπεριλάβατε το κείμενό σας (μια υπόθεση κάνω) προς απάντηση όσων σας κατηγόρησαν για κρατικοδίαιτη και ασήμαντη ("Και ποια είναι η κ. Διβάνη που μιλάει;" και τα συναφη); Σε αυτή την περίπτωση θα περίμενα πιο κομψά και λιγότερο γραφικά να αποδώσετε την εικόνα του διανοούμενου/συγγραφέα.Δικαιολογείται βέβαια αυτό το είδος άμυνας όταν έχετε δεχτεί μια τόσο σφοδρή επίθεση, όπως δικαιολογείται και το -κατά τη γνώμη μου- άστοχο και άσεβο τουίτ σας. Τα πάντα μπορούν να δικαιολογηθούν: λάθος λέξεις, λάθος στιγμή. Ουδείς αλάνθαστος και τα συναφή. Δεν μπορεί κανείς όμως να παραβλέψει οτι όταν κάποιος διατείνεται οτι είναι συγγραφέας όταν ,εν πάσει περιπτώσει, η δουλειά του ΕΙΝΑΙ οι λέξεις τότε θα πρέπει να τις χρησιμοποιεί πολύ προσεκτικά κατανοώντας τη σημασία/σημαντικότητα έως και της θέσης ακόμα ενός σημείου στίξης. Θα πρέπει επιπλέον να μπορεί να υποψιαστεί (έστω), πώς μπορεί αυτές να ερμηνευτούν. Αυτά είναι τα ελάχιστα που περιμένει κανείς από έναν συγγραφέα. Τα μέγιστα που περιμένει κανείς είναι να έχει ο συγγραφέας τη δυνατότητα να πιάνει τη σωστή στιγμή και να αναδεικνύει τα σημαντικά, τα ουσιαστικά πίσω από ένα γεγονός. Και το ουσιαστικό δε θέλω να πιστεύω οτι ήταν το αν από εδώ και μπρός θα πρέπει να πληρώνουμε η όχι εισητήριο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτό το οτι θέλατε να στηλιτεύσετε την διάθεση αλληλοσπαραγμού/στοχοποίησης ενός "κλάδου" που συναντάται τελευταία άπλετη στην ελληνική κοινωνία, είναι θεμιτό. Δεν θεωρώ όμως οτι χρειαζόταν να μιλήσετε ούτε για "τζαμπατζήδες" όταν ξέρατε οτι αυτό το παιδί τραυματίστηκε ούτε να χρησιμοποιήσετε το τουιτερο-ειρωνικό σχήμα "Συμπέρασμα:...Λογικο". Αυτό φαντάζει στα μάτια μου (και σε πολλών άλλων) ώς εξυπναδικισμός που είναι αχρείαστος σε μια τέτοια τραγική ώρα. Αυτά με κατανόηση για το πόσο βίαια και τρομακτικά μπορούν να φανούν ,στα μάτια εκείνου που τα δέχεται, τα σχόλια που δεχτήκατε στο τουίτερ. Κάποια από αυτά ήταν χυδαία αλλά από την άλλη θα έπρεπε και αυτό να το περιμένατε. ΥΓ: Είπα "συγγραφέας" και όχι "διανοούμενος" γιατι θεωρώ αυτόν τον όρο πολύ αυθαίρετο και δε θεωρώ κανέναν από τους ανθρώπους που αναφέρατε στο κείμενο σας "διανοούμενο" επομένως μου γίνεται αντιληπτό οτι αντιλαμβάνομαι τον ορισμό του διανοούμενου διαφορετικά από εσάς.
