Μπα μην το λες αυτό τελευταίο"Αν οι παράγοντες ενός θεατρικού έργου είναι υπηρέτες του θεάτρου τότε οι κριτικοί (ως παρελκόμενα) θα πρέπει να είναι υπηρέτες των υπηρετών και σε καμμία περίπτωση δυνάστεςτου θεάτρου ή των υπηρετών του. Πηγή: www.lifo.gr"πρώτον γιατί αρχίζεις με το ΑΝ..πράγμα που δεν είναι καθόλου βέβαιο οτι συμβαίνει(γενικά μιλάω)γιατί το να είσαι υπηρέτης του θεάτρου (ή και το οποιουδήποτε αντικειμένου) σημαίνει οτι υπηρετείς το αντικείμενο σου αυτό καθ΄αυτό ελεύθερος από εγωισμό και αυταρέσκεια ...οτι δεν ενδιαφέρεσαι για την κοινωνική άνοδο αλλα για κυρίως για το αντικείμενο σου.Αυτό εγώ δεν το διακρίνω εύκολα (επαναλαμβάνω οτι μιλάω γενικά...για την ίδια την διατύπωση σου - οχι για το έργο αυτό που άλλωστε δεν είδα ούτε και έχω σκοπό να το κάνω )και δεύτερον γιατί ο κριτικός δεν είναι παρελκόμενο...κατ΄αυτή την εννοια παρελκόμενο θα μπορούσε να είναι και ο ηθοποιός (σαν εκτελεστικό κυρίως όργανο) του σκηνοθέτη (director)πράγμα που Δεν συμβαίνει γιατί θέατρο χωρίς σκηνοθέτη γίνεται αλλά χωρίς ηθοποιό ούτε με σφαίρες.Το αυτό και για τον συγγραφέα που απ΄αυτόν αρχίζουν όλα όπως υπαινίσσεσαι, αλλά ο ηθοποιός θα μπορούσε (όπως έχει αποδειχτεί ) να κάνει και χωρίς αυτόν.υ.γ. είναι σωστό αυτό που λες για την έκφραση "φτάνει πια τόση ανοησία'καλό θα ήταν να αποφεύγονται τέτοιες εκφράσεις αλλά στο παρελθόν έχουμε διαβάσει και πολύ χειρότερες όπως "η παράσταση μου θύμισε ευκοίλια" ...από τους leader του κλάδου σημασία(δεν έχει το όνομα φυσικά)Όμως ακόμα και αν άλλαζε την έκφραση της σε "φτάνει πια το δήθεν' "η φτάνει πια ο ακκισμός" η "φτάνει πια" σκέτοθα άλλαζε η ουσία; 'η απλά θα κρατιόταν το τρέχον "πολιτικαλ κορεκτ" μέτροπου δέχεται σαν σε καλύτερο μοίρα τον ακκιζόμενο π.χ. από τον ανόητο;Αυτά...και με καλή διάθεση :-)