#6 Προσωπικά, όταν καλώ κάποιον θεωρώ αυτονόητο ότι θα του κεράσω τα πάντα (ναι και στα 18). Αν δεν έχω λεφτά, απλώς προτιμώ να μην κάνω τίποτα ή να βγω με ένα και μοναδικό φίλο. Αλλά απλώς έτσι μεγάλωσα. Δεν θεωρώ ότι αυτό αποτελεί γενικότερη κοινωνική επιταγή. Για εκείνους που ξέρουν ότι η παρέα τους πίνει πολύ συχνά ισχύει το "κερνάω τα πρώτα", κάτι πολύ λογικό αν δεν είσαι σε εξαιρετική οικονομική κατάσταση.Ένας εύσχημος τρόπος, πάντως, για να πεις ότι δεν κερνάς είναι: "Παιδιά, ξέρω ότι έχετε στενότητα, μη μου πάρετε δώρα, άλλωστε κι εγώ δεν θα μπορέσω να σας κεράσω".Αν θες να νιώσεις λιγότερο άσχημα απέναντι στην φίλη με το κοκτέιλ πάντως, σκέψου ότι κι εκείνη έκανε κάτι όχι πολύ κομψό. Πίστευε ότι θα την κεράσει κάποιος, και δη μια φοιτήτρια, μαζί και με άλλο κόσμο (κι όχι πχ. κάποιος εργαζόμενος, σε ρομαντικό τετ-α-τετ) και παρήγγειλε ακριβό ποτό. Δεν θα ήταν πιο ευγενικό να πάρει μια μπύρα, ένα ποτήρι κρασί;Γενικώς πάντως, ασχέτως ευγένειας, είναι φρόνιμο να ξέρουμε ότι, αν χρειαστεί, θα μπορούσαμε να πληρώσουμε (χωρίς να μείνουμε ταπί) αυτό που υποτίθεται ότι θα μας κεράσει κάποιο άλλος. Από τη στιγμή της παραγγελίας μέχρι τη στιγμή της λυπητερής πολλά μπορούν να μεσολαβήσουν...