Seira, Όχι, κυριολεκτούσα. Η πατριαρχία, άλλωστε, όπως την ξέραμε, προ πολλού άρχισε να ξεθωριάζει και, νομίζω, θα χαθεί, και καλά θα κάνει, για ν' αναδυθεί κάτι νέο, hopefully καλύτερο. Για του λόγου το αληθές, πρόσφατα είχα απευθύνει με σχόλιο μου υπό μορφή ερωτήματος - γκάλοπ το συγκεκριμένο θέμα που μ' απασχολούσε, κι έφθασα στο ανωτέρω συμπέρασμα που εξέφρασα μ' αφορμή το σχόλιό σου, κι όχι για να ειρωνευθώ τη φίλη σας. Σκέψου, πόσο μη προοδευτικός να' ναι κάποιος που διαβάζει και σχολιάζει καθημερινά σχεδόν Α μπα;; Από' κει και πέρα οι "μαθητές" της Α μπα; είναι όλοι "μαθητές" αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι ούτε έχουν όλοι τα ίδια "θέματα" να τους απασχολούν το ίδιο, τις ίδιες αξίες(σωστές ή λάθος), τρόπους έκφρασης κλπ, τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Στη φίλη σας, συγκεκριμένα, θα' χα να πω ότι δε χρειάζεται να διαλέξει, εάν χρειάζεται και τους δύο αυτούς ανθρώπους στη ζωή της, για να την καλύπτουν, αυτή είναι και μακάρι να βρει ισορροπίες και με τους δύο(κι οι δύο μεταξύ τους). Να το διευκρινίσω απλά, σ' ό,τι αφορά σ' εμένα, εάν είχα μία ερωμένη κι έναν εραστή συγχρόνως, δε θα θεωρούσα, τελικά, ότι δεν είμαι μονογαμικός. Άλλη η μία ερωτική εμπειρία κι άλλη η άλλη(αυτό σχετίζεται και με το #1). Ίσως να' θελα ένα ερωτικό τρίο, όπως πρότεινα και στην #5(γι' αυτήν είναι πιο απλό, διότι δεν τίθεται θέμα ίδιου φύλου ή αισθήματος και με τους δύο) εν είδει χιούμορ αλλά στα σοβαρά, δεν το' χω δοκιμάσει ακόμη, είναι καθαρά θέμα επισφαλέστατων, βέβαια, συναισθηματικών ισορροπιών, νομίζω.