Τα τελευταία 15 χρόνια, όποτε οι ΗΠΑ κ η ΕΕ θέλουν να βάλουν χέρι σε πετρέλαιο, δρόμους μεταφοράς και μερίδιο αγορών, φοράνε το ανθρωπιστικό τους 'πέπλο' , μπουκάρουνε, πνιγουνε στο αίμα μια χώρα και μετά την κάνουνε με ελαφρά πηδηματάκια, αφού έχουν εγκαταστήσει μια ελεγχόμενη κατάσταση εκεί.Θυμόμαστε όλοι τις μπούργκες στο Αφγανιστάν και πως θα απελευθέρωναν τις γυναίκες απο αυτές, πως θα έσωζαν τον λαό του Ιράκ απο τη φτώχεια που τους ειχε καταδικάσει ο Σανταμ κλπ.Στη Συρία, είναι σαφές απο την αρχή ότι οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις, που ένα μέρει είναι και μισθοφορικές, είχαν τη στήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ. Επίσης, υπάρχουν πολλά δεδομένα που δείχνουν τη χρήση χημικών και απο τη δική τους την πλευρά. Το ότι χρησιμοποιούν προσχήματα για να επέμβουν είναι τόσο παλιό νέο όσο και η έννοια του πολέμου.Ενα άλλο ερώτημα όμως είναι: η Ελλάδα γιατι να πρεπει να διαθέτει τη βάση της Σούδας για όλες αυτές τις επεμβάσεις; Γιατι να διαθέτει το αεροδρόμιο της Καλαμάτας; Εμπλέκει ή δεν εμπλέκει αυτό τη χώρα σε μια ήδη σύνθετη και επικίνδυνη κατάσταση;Η κυβέρνηση,αλλά και άλλες πολιτικές δυνάμεις κρύβονται πίσω απο τις 'υποχρεώσεις της χώρας στο ΝΑΤΟ', διευκολύνουν την κλιμάκωση του πολέμου και ταυτόχρονα στέλνουν ευχές για 'ειρήνη στην περιοχή'. Σκέτη υποκρισία, όταν έχουν τα χέρια τους βαμμένα με αίμα...