Μπαίνω καμιά φορά στο Lifo από χώρες μαγικές κι ονειρεμένες που βρέθηκα επί κρίσης, να διαβάσω τα άρθρα αλλά και τα σχόλια να καταλάβω "τι καταλαβαίνουν" από τα όσα συμβαίνουν όσοι ακόμα μένουν πίσω.Αν σημασία έδινα μόνο στο άρθρο, το μυαλό μου θα κόλαγε σε ένα κέιμενο "τυπικού" ίσως επαγγελματία των media (δεν τον γνωρίζω) που μετά από χιλιάδες κατεστραμένες ζωές και καταφανώς χαμένες μελλοντικές δεκαετίες, όχι προσωρινά, μόνιμα και τελειωτικά, γράφει για τους "γενναίους" που όντας κάποτε ευνοημένοι, πλέον απαρνούνται τα SUV τους και ξενοικιάζουν τις "βιλίτσες" στους χάι προορισμούς, προσμένοντας με αισιοδοξία το φως στο βάθος του τούνελ, αποδεικνύοντας έτσι τις ικανότητές τους στο Yachting.Δε συνειδητοποιούμε ακόμα πως το μόνο που θα είχε νόημα είναι ο επικήδειος, καθώς δεν θα επιχειρηθεί ούτε καν μια ηρωική έξοδος, ούτε καν ένας ξεσηκωμός για την "τιμή των όπλων" και για να ξεθυμάνουν οι πικραμένοι, όπως κάνανε κάποτε οι γείτονες Αλβανοί, πρίν έρθουν να δουλέψουν σαν κολίγοι μας για όσα χρόνια πρόλαβαν.Απ΄αυτή την οπτική γωνία, πετυχημένο το άρθρο για τη Τζάζμιν...