Ax ax. #6 νομιζω οτι βλεπω σκηνες απο το μελλον μου. Οταν γνωρισα τον συντροφο μου, ενω μου αρεσε παρα πολυ,δεν το συνεχισα μαζι του επειδη ειχαμε 14 χρονια διαφορα και ηταν ενα χρονο σε διασταση με μικρο παιδι. Με ενοχλουσε η σκεψη οτι δεν θα ειμαι η προτεραιοτητα του αλλα βασικα με τρομαζε η ιδεα για το τι θα μου λενε φιλοι και οικογενεια( μικρη πολη και ουδεν κρυπτον). Ε για ενα χρονο ετρωγα τα μουτρα μου εδω και εκει , χωρις να τον εχω ξεπερασει. Εκει που νομιζα οτι δεν εχω δικαιωμα τοσο καιρο μετα να τον διεκδικησω, το αλκοολ μ εδωσε το θάρρος να εξομολογηθω και να ειμαστε πλεον μαζι.Θελω να καταληξω στο οτι αν ολοι κοιτουσαν λιγο παραπανω την δουλεια τους αυτο για μενα ή για τον οποιοδηποτε σε φαινομενικα αταιριαστη σχεση θα ηταν πιο ευκολο. Η φιλη σου μεσα της ξερει πολυ καλα τις δυσκολιες αλλα αυτη την στιγμη επιλεγει να το ζησει. Γιατι να βαζουμε επιπλεον εμποδια σε ηδη δυσκολες σχεσεις;