Απολυτο σε βρίσκω για ένα θέμα που ίσως να μην κατέχεις τόσο.Εγραψα ενα κατεβατό για τη δικη μου περίπτωση, αλλα το έσβησα γιατι δεν θα καταλάβαινες ούτως ή άλλως.1. Οι ειδικοί δεν ειναι πανάκεια. Οι μισοί και βάλε ειναι παπατζήδες.2. Οι υπερβολικές αντιδρασεις φερνουν αντιθετα αποτελέσματα. Εγω π.χ. δεν ξαναμίλησα σε οποιον αντιδρούσε με έντονη ανησυχία. Μονο χαρουμενάδα και "εχω πολύ δουλεια/εχω κανονισει κατι άλλο για σήμερα, δεν μπορω να βγω σημερα"3. Το να μην ξέρει κάποιος πώς να αντιδράσει, δεν σημαίνει οτι αδιαφορεί.Αν συναντήσεις κάποιον με κατάθλιψη και καταφέρεις να μην τον κάνεις χειροτερα απ ότι ειναι, τοτε ισως να μπορεις να μιλήσεις με τόσο εντονο ύφος.
