@ toso osoΕγω με εργασια με "επιβλεψη". Δηλαδη δικός μου άνθρωπος ολίγον απαιτητικα ειπε "τρεχα, κάνε αυτη τη δουλεια και θα σε παρω τηλ σε μια ώρα να δω οτι το έκανες" κ.ο.κ. Καθε δουλιτσα που ολοκλήρωνα βελτίωνε λιγο την ψυχολογία μου.Σε μενα έπιασε. Αρχισα να ξεφεύγω σιγα σιγα απο την αδυναμία μου να κουνηθω και να βγω απ το σπίτι. Αρχισα να σηκώνω τηλέφωνα (σιγα σιγα μη φανταστεις) και να επικοινωνω με τον έξω κόσμο.Αλλα μην το επιχειρησεις μόνος σου. Δεν πιάνει σε όλους και ειναι πολύ πιθανό να τα κάνεις χειροτερα. Σε μενα πιανει μονο το "κοιτα τι κατάφερες" ενω το "εγω σ αγαπάω- σε στηριζω" και τα άλλα μελό με εκνευρίζουν, νομιζω οτι δειχνω αδυναμία και με λυπούνται. Τα δε "πες μας για την παιδικη σου ηλικια- κλαψε- ασε το 50αρικο που καθησα και σε άκουσα-ελα την επομενη βδομάδα" μου φαινονται παπαριες ανάλογες της αστρολογίας.Πάντως την επομενη φορα που με έπιασε, το ξεπερασα ευκολότερα, και τωρα την παλεύω και χωρις εξωτερική βοήθεια. Γιατι ειναι σχεδόν σίγουρο οτι επανέρχεται και δεν το ξεπερνας μια κι έξω.
