#2 Όπως και τη Λένα, με ξένισε κι εμένα το "μόνο και μόνο για την ασφάλεια του παιδιού και τη δική μου". Αν έλεγες "θεωρώ ότι ο γάμος δεν προσφέρει *τίποτα*" θα ακουγόταν ως άποψη λογική - μέσα στην άγνοιά της. Αν όμως αναγνωρίζεις τι προσφέρει, γιατί το σνομπάρεις έτσι;Ζωή σου είναι και δικαίωμά σου. Αλλά δείνεις την εντύπωση ότι το βασικό σου κριτήριο είναι να πας κόντρα σε αυτό που εκλαμβάνεις ως κοινωνικές επιταγές. Είναι καλό που ο γάμος δεν είναι πλεόν (κυρίως) υποχρέωση κοινωνικής αποδοχής, όμως παραμένει σημαντικό εργαλείο νομικό (όπως κι ένα σύμφωνο συμβίωσης, έστω).Αν όλα πάνε τέλεια στη ζωή σου -το εύχομαι ολόψυχα- ίσως να μην αισθανθείς την ανάγκη αυτής της νομικής προστασίας. Είναι όμως αδύνατον να εξασφαλίσεις ότι θα πάνε, από πολλές απόψεις.Όταν έφτασες στην ονοματοδοσία (που, συμφωνώ, είναι θαυμάσια επιλογή) αναρωτιόμουν τι χρησιμότητα είχε η εισαγωγή σου. Εκ των υστέρων, πιστεύω είχε σκοπό να καταδείξει ότι "δεν είσαι καμιά μικροαστή να γεννοβολάς από τώρα" αλλά υπέκυψες στην ίδια τη φύση (χαίρομια πολύ που πήγαν όλα καλά, by the way).Εν γένει, δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις τον αντικομφορμισμό σου αλλά, αναλαμβάνοντας τη σημαντικότερη ευθύνη της ζωής σου, καλό είναι ο αντικομφορμισμός να μην βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων σου.Όχι για να αντικατασταθεί από τον κομφορμισμό, φυσικά, αλλά από την ψύχραιμη εκτίμηση αναγκών και καταστάσεων. (Και όλα αυτά μπορούν να γίνουν μακριά από τη θρησκεία φυσικά, εκεί δεν έχεις λόγο να κάνεις κάποια υποχώρηση.)