#5Δεν έχω καταλάβει εντελώς κάτι, κι αναφέρομαι ιδιαίτερα στις γυναίκες αναγνώστριες. ΓΙΑΤΙ το διάβασμα έχει ταυτιστεί στο μυαλό πολλών με την ανάγνωση λογοτεχνίας??? Υπάρχει πλήθος άλλων βιβλίων, ιστορικών, επιστημονικών (εκλαϊκευμένων), πολιτικών, οικονομικών, τέχνης και προβληματισμού, θεατρικών, ποίησης, δοκιμίων κλπ. οπότε το να εμμένουμε στην έμφαση στην λογοτεχνία με την μορφή μυθιστορημάτων (γιατί αυτό συνήθως αναφέρεται όπως παρατηρώ) ενέχει δύο πιθανές εξηγήσεις. Η μία είναι ότι οι υπόλοιποι τομείς μας φαίνονται "βαρείς" και επιλέγουμε την λογοτεχνία "για να ξεφύγουμε" (escapism), πράγμα που επιβεβαιώνεται από την αύξηση των πωλήσεων/αναγνώσεων κατά την διάρκεια καλοκαιρινών διακοπών (τίτλοι τύπου Πίκολτ, Μόρτον, Ντόνελι, Βερόνικα Ροθ, Κόντζογλου, Μαντά κλπ), οπότε πόσο σοβαρή λογοτεχνία είναι αυτή που επιλέγουμε, τέλος πάντων? (Αν δεν διαβάζουμε κλασσικούς ή Γ.Γ.Μαρκές ή τέλος πάντων αντιστοίχου βεληνεκούς αναγνώσματα...όπως ίσως καταλάβατε σνομπάρω την chic lit, σταυρώστε με)Η άλλη είναι ότι θεωρούμε ότι το διάβασμα πρέπει να λειτουργήσει ως κάποιου είδους τυφλοσούρτης για την δική μας ζωή, πράγματα με τα οποία δηλαδή θα ταυτιστούμε για να μπορέσουμε να έχουμε ανακούφιση συναισθηματικού φορτίου (μοίρασμα της μοναξιάς μας και της ενοχής μας, μέσω της αριστοτελικής κάθαρσης) καθώς και ως πηγή για πληθώρα θεμάτων συζήτησης σε αντίστοιχης "ελαφρύτητας" πηγαδάκια πάνω από έναν ατελείωτο καφέ με άλλες συναδέλφισσες φίλες που διαβάζουν κι αυτές αντίστοιχα "λογοτεχνία". Ή, ακόμα χειρότερα, υλικό ανταλλαγής απόψεων με υποψήφιους γκόμενους, όπου τα μάτια τους γλαρώνουν στο δίλεπτο...Με λίγα λόγια, αυτού του τύπου το διάβασμα, δεν νομίζω ότι είναι τόσο πολύ σοβαρό και σημαντικό ώστε να έχει κανείς και ενοχές που δεν το κάνει. Είναι απλά escapism. Αν το χρειάζεσαι το κάνεις, αν όχι κάνεις κάτι άλλο, παίζεις ένα βιντεοπαιχνίδι, πας ένα ταξίδι, ό,τι μπορεί κανείς.Για το *άλλο* διάβασμα, φυσικά, κάνει ΠΟΛΥ κακώς που δεν το κάνει γιατί ο κόσμος τρέχει (οικονομία, επιστήμες, πολιτική), η εποχή μας ξεπερνάει (νέες τεχνολογίες), κάποια προβλήματα είναι πανανθρώπινα κι αρχαιότατα (να που κολλάει το διάβασμα ιστορίας-αρχαιολογίας-τέχνης) και όποιος διαβάζει βιβλία έχει σίγουρα τεράστια πλεονεκτήματα έναντι κάποιου που δεν. Για να μην μιλήσω για την χαρά της ίδιας ανάγνωσης (η μυρωδιά του βιβλίου, του τυπωμένου χαρτιού, του παλιού χαρτιού που αναδίδει μια οσμή από βανίλια και μούχλα, το ξεφύλλισμα των φύλλων και το "κόψιμο" των 16σέλιδων με χαρτοκόπτη, η υφή των δερματόδετων, το γυαλιστερό offset...) από την οποία ή αρρωσταίνει κανείς από μικρός, ή κι αν κάποτε την εκτιμήσει, δεν θα παθιαστεί ποτέ μαζί της τόσο όσο.
