Η αφορμή που χρειαζόμουν για να σχολιάσω πόσο σιχαίνομαι αυτή τη νοοτροπία ετών που οδηγούσε τους γονείς να φτιάξουν σπίτια για όλα τους τα παιδιά και μάλιστα στο ίδιο κτήριο, συνήθως σε κάποιο οικόπεδο που είχαν κοντά στο δικό τους σπίτι, λες και ήταν σίγουροι ότι οι συνθήκες αργότερα θα τα έφερναν έτσι ώστε όλα τα παιδιά να μπορούν να μείνουν σ' αυτά τα σπίτια. Ευτυχώς οι δικοί μου δεν υπέκυψαν στην υστερία του "να φτιάξω ένα διαμέρισμα για το παιδί!". Σκέφτομαι φάση τώρα να είχε το κάθε μέλος του ζευγαριού δικό του σπίτι από τους γονείς σε διαφορετική περιοχή/πόλη και να γίνεται σκηνικό τύπου "όχι σε εμάς θα μείνουν τα παιδιά!". Κατά τ' άλλα συμφωνώ 100% με την άποψη ότι καλύτερα είναι να μην μένεις πολύ κοντά με τους συγγενείς, δημιουργούνται προβλήματα, τα οποία αναπόφευκτα επηρεάζουν το ζευγάρι. Η απόφαση για το πού θα μείνει ένα ζευγάρι είναι μια απόφαση που πρέπει να λαμβάνεται από κοινού και να μην έρχεται ο ένας εκ των δύο προ τετελεσμένων. Σίγουρα παίζει ρόλο ο οικονομικός παράγοντας, αλλά από τη μία είναι ο ένας που δυσκολεύεται και έχει ήδη σπίτι, από την άλλη όμως είναι η ερωτούσα που όπως και να το κάνουμε ρισκάρει περισσότερα μπαίνοντας στο σπίτι μιας οικογένειας. Άσε που σε περίπτωση χωρισμού εκείνη είναι που θα βρεθεί "ξεσπιτωμένη".
