Συμφωνώ απολύτως με βλαχάκι για τη χρήση του όρου "έγκλημα πάθους" - η λέξη αφενός δίνει μια, μερική έστω, δικαιολόγηση του εγκλήματος, αφετέρου μοιάζει να αίρει ευθύνες από τον εγκληματία και να τις φορτώνει σε μια αόριστη έννοια, το "πάθος", δύναμη ανεξέλεγκτη και υπεράνθρωπη. Γενικώς, "δεν έφταιγα εγώ, κύριε πρόεδρε, το πάθος..."Επίσης, άσπιλη και αμόλυντη κοινωνία δεν υπάρχει πουθενά. Πέραν του ότι σεξιστικά πρότυπα μπορούν να εντοπιστούν και σε πολύ προηγμένες κοινωνίες, πάντα πρέπει - δυστυχώς - να λαμβάνουμε υπόψη τα επιμέρους προβληματικά χαρακτηριστικά (διανοητικά, ψυχολογικά κλπ.) του κάθε ανθρώπου και οικογένειας. Γι'αυτό πάντα θα υπάρχει έγκλημα - και από τα δύο φύλα.http://www.lifo.gr/now/world/102573Το θέμα είναι αν η συχνότητα του εγκλήματος το καθιστά κοινωνικό φαινόμενο, αν δικαιολογείται από την κοινωνία, αν -το χειρότερο όλων- συχνά συγκαλύπτεται και δεν υπάρχουν διώξεις, ούτε καν αποκάλυψη. Βλέπετε, εδώ η κοπέλα δολοφονήθηκε από ξένους, τι γίνεται όμως όταν τις δολοφονούν οι συγγενείς τους;"As Sarwar sought assistance for a divorce from her first cousin, her family arranged her murder after the shame felt in her attempt to marry a man of her choice. The police did not make any arrests or pursue prosecution as Sarwar's family is highly well known in elite, political circles""Ayman Udas, a Pashtun singer from the Peshawar area, was shot to death apparently by her two brothers who "viewed her divorce, remarriage and artistic career as damaging to family honour." No one was prosecuted"https://en.wikipedia.org/wiki/Honour_killing_in_Pakistan