#3. Συμφωνώ και επαυξάνω.Η καλή δουλειά και το ωραίο σπίτι δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για σένα προφανώς, διότι δεν δηλώνεις ευτυχισμένη,τουναντίον.Ο καθένας από μας ευτυχεί με διαφορετικα πράγματα.Δεν υποβιβάζω καθόλου ό,τι έχεις καταφέρει ως τώρα.Απλά ,προφανώς,το δικό σου θέμα αλλού έγκειται και είναι πρόδηλα συναισθηματικό.Εξού και η καταφυγή στο φαγητό,το οποίο υπέχει πλέον θέση εραστή,φίλων,ενδιαφερόντων και πάει λεγοντας.Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας υποκαθιστούμε και αναπληρώνουμε πράγματα και ανθρώπους που μας λείπουν πολύ με κάτι άλλο,και ως ένα βαθμό αυτό είναι υγιές ,αφού βοηθάει να λειτουργούμε προσωρινά και να προχωρήσουμε παρακάτω.Σε σένα όμως κορίτσι μου,διήρκεσε πολύ.Αναζήτησε οπωσδήποτε βοήθεια για να σπάσεις αυτό τον κύκλο,δουλειά,σπίτι,φαΐ.Εικάζω ότι δεν μπορείς μόνη σου,αλλιώς θα το είχες ήδη πράξει.Ούτε νιώθεις καλά μ αυτό,αλλιώς δεν θα έγραφες εδώ.Σε πρώτη φάση λοιπόν ,ξεκίνα μακρινούς περιπάτους ή κολύμπι σε απομονωμένες παραλίες,για να μην επιβαρύνεις τις αρθρώσεις με έξτρα καταπόνηση ,και μαζί με ψυχοθεραπευτή θα βρεις την άκρη του νήματος για να φτιάξεις την ζωή σου σιγά σιγά όπως την θες,όπως έχουν κάνει πριν από σένα πολλοί άνθρωποι.Μπορεις να αποτιναξεις αυτό που σε λειτουργεί σαν τροχοπέδη.Άρχισε σήμερα.Ο Λάο Τσε έγραψε ότι ένα ταξίδι πολλών μιλίων,ξεκινάει μ ένα πρώτο βημα.