Ναι... τώρα να γίνω εγώ ο "σπαζοκλαμπάνιας" της παρέας; Φαίνεται πολύ καλό, φαίνεται συγκινητικό, φαίνεται να περνάει ένα ωραίο μήνυμα :"Μην εχθρεύεσαι τον ξένο, δεν είναι στην πραγματικότητα ξένος, δεν υπάρχουν καθαρές φυλές, μπορεί να είναι ακόμα και ξάδερφός σου".Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό το μήνυμα : Δεν πρέπει να εχθρευόμαστε τους ξένους, δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές, επειδή στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο ξένοι, αλλά μακρινοί συγγενείς μας; Δεν πρέπει να αντιμετωπίζω ρατσιστικά έναν μαύρο, επειδή έχω κάποια (έστω μακρινή) συγγενική σχέση μαζί του; Αυτό πρέπει να είναι το κίνητρό μου; Ή μήπως πρέπει να είναι να μην τον αντιμετωπίζω ρατσιστικά μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος, αδιαφορώντας για το τι περιέχει το αίμα του και το αίμα μου; Αν για κάποιον λόγο/σύμπτωση, το αίμα μου δεν περιέχει κάποια "μαύρα" γονίδια, τότε είναι οκ να τους αντιμετωπίζω διαφορετικά;Το ίδιο το επιχείρημα περί μη-καθαρού αίματος, δίνει αξία στο ίδιο το αίμα (αν δηλαδή μια πλήρως απομονωμένη ολιγομελής φυλή του Αμαζονίου έχει "καθαρό αίμα", δικαιούται να αντιμετωπίζεται διαφορετικά;). Στην πραγματικότητα είναι άσχετο το τι αίμα κουβαλάς, δεν σε καθορίζει, δεν είναι ούτε "κακό", ούτε "καλό". Επομένως είναι επίσης άσχετο το εάν όλοι οι άνθρωποι τελικά συγγενεύουμε ή όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι πως είμαστε άνθρωποι.Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να είναι περήφανος για την φυλή του (ή έστω αυτή που πιστεύει ότι είναι), όχι για το αίμα της (αυτό είναι ηλίθιο άλλωστε, για ποιον λόγο να είσαι περήφανος για κάτι που δεν αποτελεί επίτευγμά σου;) αλλά για την ιστορία της, τις παραδόσεις της, την κουλτούρα της, γενικά από τα -όποια- επιτεύγματά της.