Αγαπητή Franny και η οριοθέτηση βοήθεια είναι.Όταν θα καταστεί σαφές και θα τηρηθεί απαρέγκλιτα,ότι υπάρχουν όρια τα οποία δεν παραβιάζονται για κανένα λόγο,ό,τι και να κάνει ,θα συνειδητοποιήσει αναγκαστικά πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχει μέσα στο μυαλό του.Η μάνα του και οι αδερφές του δεν μπορούν να του χρησιμεύουν ως σάκος του μποξ βέβαια.Σ αυτό ο ψυχίατρος θα βοηθήσει σημαντικά,όπως και στο να βγάλει το θυμό του για την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον πατέρα του σε δόκιμο πεδίο,εντός των συνεδριών δηλαδή.Καλό είναι να ελπίζει κανείς,ότι κάποια στιγμή,θα λειτουργήσει κάτι αντίστροφα εντός του και θα θελήσει να διώξει το σκοτάδι που κουβαλάει.Έχει πολλή λύπη μέσα του .Δυστυχώς τείνω να συμφωνήσω μαζί σου σ αυτό,οι απώλειες στο έμψυχο περιβάλλον του είναι το πιο πιθανό να αρχίσουν να τον συνεφέρουν.Η ηλικία πάντως,έχει σημασία.Άλλο 19 και άλλο 26.