#3 Σαν να περιγράφεις τον πατέρα μου. Θυμάμαι αυτές τις ατέλειωτες μέρες, εβδομάδες, μήνες, σιωπής. Όταν γυρνώντας σπίτι είχα την μόνιμη αγωνία, θα μιλάνε σήμερα; Είναι πολύ ασφυκτική κατάσταση που φθείρει και τα παιδιά σου, τους δημιουργεί αβεβαιότητα και έντονο άγχος. Η δική μου μητέρα έμεινε και τώρα απλά αυτός γέρασε και ηρέμησε. Αν είχαν χωρίσει, νομίζω τα παιδικά μου χρόνια θα ήταν σαφώς καλύτεα.Εγώ από την πλευρά μου, αφού αναπαρήγαγα για κάποιο καιρό αυτή την συμπεριφορά με τα μούτρα, μεγαλώνοντας κατάλαβα τι έκανα, αποφάσισα να σταματήσω και ευτυχώς η ζωή μου και οι σχέσεις μου είναι πολύ καλύτερες έκτοτε.Δεν ξέρω αν μπορείς και αν θες να χωρίσεις. Απλά καταλαβαίνω αυτή τη βαριά σκιά που πλανάται στο σπίτι σου και είναι αποπνικτική.
