κι άλλοι τόσοι καθηγητές πανεπιστημίου που δεν είναι κακοτροποι,ακαλλιέργητοι και τα συναφή.Παραβλέπεται από κάποιους η διευρυμένη δυνατότητα που υπάρχει πλέον να συνεχίσει κάποιος σπουδές,όχι σ αυτού του τύπου τα σεμινάρια του ποδαριού, αλλά να προσπαθήσει σε Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο,ιδιωτικές σχολές,να ξαναδώσει πανελλήνιες σε μεγαλύτερη ηλικία,γιατί όχι,και γενικώς να το κυνηγήσει το θέμα των σπουδών πιο συνειδητοποιημένα απ ότι στα 18. Όλοι στη ζωή τους επικαλούνται δικαιολογίες γι αυτά που έχουν κάνει και γι αυτά που δεν έχουν κάνει.Και ίστανται όλες μια χαρά. Θέμα ατομικής επιλογής είναι εν τέλει.Αν θέλει πολύ κάποιος θα σπουδάσει ΚΑΙ θα καλλιεργηθεί.