#3. Πολύ συμπυκνωμένα διάβασα την «σχέση» που έχω εδώ και 3 χρόνια. Άκουγα δικαιολογίες ότι του τρώει η δουλειά την ενέργεια (όντως πολύ πίεση και άγχος, αλλά γίνεται να κάνεις μία δουλειά και μετά να πέφτεις κλινήρης ; Να μην λειτουργείς ;). Πέρα της κοινής αθλητικής δραστηριότητας μέσω της οποίας γνωριστήκαμε, για όλα τα υπόλοιπα «αυτονόητα» σε μια σχέση να «παρακαλάω». Όλο τον πιέζω, όλο τον σκάω και αυτός τι ζητάει ; να ηρεμήσει. Δίνει ότι και όσο θέλει αυτός και μου δημιουργεί ενοχές για τις «άρρωστες» αντιδράσεις μου στην συμπεριφορά του. Ποτέ δεν συζητάει, κατεβάζει ρολά και αφήνει τον χρόνο να κυλάει για να περάσει ντούκου όποιο πρόβλημα. Έτσι με όλους βέβαια, γνωστούς, φίλους και παλιές σχέσεις. Έλεγα είναι μοναχικός άνθρωπος, παραμυθιαζόμουν σε περιόδους που φερόταν νορμάλ… αλλά τελικά αυτό το passive aggressive που διάβασα με λύτρωσε… γιατί εγώ είμαι «τρελή» και αυτός ο θεός που τα ξέρει όλα.
