Βγαίνει κάποιος από μια παράσταση και κάνει την κριτική του: ήταν καλή, κακή, μέτρια, γι αυτόν ή τον άλλο λόγο. Και καλά κάνει. Και προσφέρει και στους υπόλοιπους και ίσως και στους ίδιους τους συντελεστές. Φοβάμαι όμως πως εδώ δεν πρόκειται ακριβώς για κριτική. Πως η παράσταση είναι η αφορμή για γραφτεί ένα άκρως αυτοαναφορικό κείμενο που εξαντλείται στις επιτηδευμένες και κομπαστικές γλωσσικές ακροβασίες του που με τη σειρά τους καπελώνουν το όποιο περιεχόμενο. Η παράσταση δεν μου άρεσε. Ούτε η κριτική.
