Για να λέμε "του Γιάνη το δίκιο", πράγματι, το έγκλημα θα ήταν να μην υπήρχε plan B.Το λογικό ερώτημα είναι "Μα αφού ο ίδιος ξόρκιζε την επιστροφή στην δραχμή (και μάλωνε γι' αυτό μάλιστα και με τον Λαπαβίτσα), πως γίνεται το Plan B του να ήταν η δραχμή;"Και η λογική απάντηση είναι : Γιατί δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα εκπόνησης Plan B. Ή κλείναμε συμφωνία, εξασφαλίζαμε χρηματοδότηση και μέναμε στο Ευρώ ή δεν κλείναμε συμφωνία, ξεμέναμε από ευρώ και αναγκαστικά πηγαίναμε σε δραχμή.Αυτό ακριβώς ήταν και το διακύβευμα του δημοψηφίσματος (ασχέτως τι εφαρμόστηκε στη συνέχεια).Για κάποιον υποστηρικτή του ΝΑΙ, η συγκεκριμένη παραδοχή είναι μια mini δικαίωση. Ότι τα περί επιστροφής στην δραχμή δεν ήταν τελικά απλά μια κινδυνολογία εν όψει δημοψηφίσματος, αλλά ήταν μια εναλλακτική πραγματικότητα. Δεν έχει λόγο λοιπόν να κράξει τον Βαρουφάκη που την είχε σκεφτεί.Για κάποιον υποστηρικτή του ΟΧΙ, η συγκεκριμένη παραδοχή προσφέρει έστω και μια καθυστερημένη συνειδητοποίηση (αν δεν το είχε συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα). Και αυτός δεν έχει λόγο να κράζει τον Βαρουφάκη. Για το μόνο που μπορεί να παραπονείται είναι ότι δεν του το είχε πει κανένας τότε, αλλά αυτό δεν ήταν αρμοδιότητα του Υπουργού Οικονομικών αλλά του Πρωθυπουργού (τον κράζαμε επειδή έλεγε πολλά με ιδία πρωτοβουλία, μην τον κράζουμε τώρα επειδή δεν έλεγε πολλά με ιδία πρωτοβουλία)