#1,3 Κορίτσια μου, η καταπολέμηση του σεξισμού (στον όρο περιλαμβάνω οτιδήποτε θίγει ή προσβάλει μια γυναίκα υποτιμώντας την υπόστασή της ως ισότιμου ατόμου) βασίζεται σε δύο παραμέτρους. Το να μην εκτοξεύονται λεκτικές κοτσάνες και να μην γίνονται ανεκτές ανάλογες συμπεριφορές ή - για να το θέσω καλύτερα - το να εξουδετερώνονται από μια συλλογική συνείδηση που τις απορρίπτει χωρίς κανένα ελαφρυντικό, είναι η μία παράμετρος. Η άλλη, είναι το να μην επιτρέπει καμία γυναίκα όχι να την "σκάει", ούτε καν να την αγγίζει συναισθηματικά, οτιδήποτε προσβάλει την υπόστασή της, δεν πάει να είναι κι απ τον ίδιο της τον πατέρα. Τον 50χρονο, τον 60χρονο, τον 90χρονο. "Και τι, να αγνοήσω τον πατέρα μου;" - Ναι, όταν πλέον βρισκόμαστε σε μια ηλικία που οι προσλαμβάνουσες μας έχουν σημαντικά διευρυνθεί λόγω σπουδών, εργασίας, κοινωνικοποίησης, θα πρέπει να αναπτύσσεται ένα εσωτερικό σύστημα αξιών που φιλτράρει τι πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν και σε τι βαθμό. Επειδή οι γονείς μιας περασμένης γενιάς έχουν εύκολες τέτοιες "βαριές κουβέντες" προκειμένου να νουθετήσουν, επαναφέρουν στον "ίσιο δρόμο", χειραγωγήσουν το παιδί που κατά την γνώμη τους ξεστρατίζει. Γι αυτούς είναι απλά κουβέντες που "εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα μωρέ, πώς κάνεις έτσι;" κι εσείς κάθεστε και "σκάτε", αντί να τους δώσετε την βαρύτητα που τους αναλογεί:μηδενική. Πάντως - πληροφοριακά - την ίδια με τους 60χρονους πατεράδες σας άποψη, ενστερνίζονται και άνδρες πολύ μικρότερης ηλικίας. Ότι μια γυναίκα άνω των 30 "χάνει την μπογιά της", "είναι απελπισμένη", "βαράνε βιολογικές καμπάνες", "δύσκολα κάνει παιδί" κλπ κλπ. Αυτούς έχει σημασία να διακρίνετε και να μην τους επιτρέψετε να επηρεάσουν με οποιονδήποτε τρόπο την ζωή σας.