Αγαπητέ, συνομήλικε, σταδαίε: θα διαφωνήσω μαζί σου στο εξής: για να ενισχύσεις το επιχείρημά σου ότι η γράφουσα του #1 δεν πρέπει να στενοχωριέται γι΄αυτά που της είπε ο πατέρας της, ανεβάζεις απλώς τα ηλικιακά στάνταρ της "γεροντοκορίασης" και της λές ουσιαστικά πως πρέπει να "ανησυχεί" μετά τα 41-42. Είναι σα να παραδέχεσαι την έννοια "γεροντοκόρη" μόνο που τη μεταθέτεις χρονικά για αρκετά χρόνια αργότερα, αν καταλαβαίνω καλά. Φυσικά η πρόθεσή σου δεν είναι κακή, το καταλαβαίνω, από το υφος του όλου σχολίου. Απο δώ και κάτω, συνοψίζω την ταπεινή προσωπική μου άποψη.Το ζήτημα είναι να ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ο όρος, να μην αναφέρεται καν. Να μην καθορίζεται η αξία της γυναίκας από το αν κατάφερε να παντρευτεί και να αναγνωριστεί επιτέλους και το δικαίωμα της γυναίκας στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ να μείνει ανύπαντρη ή όχι. Νομίζω όχι τυχαία, για τον ανύπαντρο άντρα έχουμε τον εξευγενισμένο όρο "εργένης" ενώ για την ανύπαντρη γυναίκα το "γεροντοκόρη"!!!Φυσικά αναφέρομαι σε ανθρώπους που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ, επειδή έτσι. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Δεν είναι κατακριτέο, ούτε να θέλεις να παντρευτείς ούτε να μην θέλεις. Μόνο που όσοι θέλουν, στα πλαίσια μιας τέτοιας πίεσης κάνουν δυστυχως και λάθος επιλογές, εξαιτίας ακριβώς της πίεσης που τους ασκείται.