#7 Αγαπητή φίλη.Είσαι αξιοθαύμαστη και δεν νομίζω ότι είμαι το μόνο άτομο που θα στο γράψω.Το γεγονός ότι είσαι τόσο λειτουργική είναι ένδειξη ισχυρής ψυχικής κράσης.Τα όνειρα είναι απότοκο αυτού που προηγήθηκε και εντάσσονται στα πλαίσια αναμενόμενης συναισθηματικής αποφόρτισης.Ο εαυτός σου τα χρησιμοποιεί για να εκτονωθεί και να επεξεργαστεί κάποια πράγματα.Η περίοδος που περνάς τώρα,να ξέρεις ότι έχει ημερομηνία λήξης.Τα όνειρα θα αραιώσουν και η διάθεσή σου θα βελτιωθεί κατά πολύ,βαθμηδόν και οι ρυθμοί σου θα επανέλθουν.Όσον αφορά στο διάβασμα,δοκίμασε να μελετάς στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου ή σε κάποιο ήσυχο σπουδαστήριο μήπως εκεί συγκεντρωθείς καλύτερα.Αν όχι,δεν πειράζει. Αναγνώρισε στον εαυτό σου το περιθώριο να ξεφεύγει που και που,αν αυτό σε κάνει να νιώθεις πιο καλά.Αν πάλι,η απαρέγκλιτη τήρηση ενός προγράμματος (Πανεπιστήμιο, διάβασμα,θάλασσα, γυμναστική, χόμπυ αν έχεις)σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα,αν και σε ζορίζει η τήρησή του, προσπάθησέ το.Να διαβάζεις χαρούμενα βιβλία,να βλέπεις ταινίες που σου φτιάχνουν την διάθεση όσο γίνεται και να έχεις δίπλα σου καλούς φίλους.Μην φοβάσαι ότι θα τους γίνεις φορτική,οι φίλοι είναι γι αυτές τις περιστάσεις.Η απομόνωση δεν μου φαίνεται εξαιρετική ιδέα, καταλαβαίνω ότι χρειάζεσαι τον χρόνο σου, αλλά, φρόντισε να υπάρχει μια ικανοποιητική συχνότητα διαπροσωπικών επαφών και επικοινωνίας με αυτούς που εσύ θες.Στο τονίζω για την απομόνωση γιατί το θεωρώ πολύ σοβαρό. Επίσης,αν το προσεχές ακαδημαϊκό έτος,διαπιστώσεις ότι μέσα στο σπίτι,αν και αρχικά επέλεξες να ζήσεις μόνη,θα ήθελες ανθρώπινη παρουσία,εξέτασε το ενδεχόμενο της συγκατοίκησης.Όχι για να φορτώσεις οτιδήποτε στον συγκάτοικο,αλλά για να υπάρχει η θεωρητική δυνατότητα της παρέας.Με πάρα πολλή προσοχή στην επιλογή εννοείται,αν τελικά το πράξεις.Εξάλλου θα μπορούσες να περνάς χρόνο μόνη σου ,με τον εαυτό σου,ακόμα και με συγκάτοικο στο σπίτι.Ίσως σου φαίνεται βουνό αυτή την στιγμή,αλλά γιατί δεν δοκιμάζεις να φύγεις ένα εξάμηνο εκτός Ελλάδας με πανεπιστημιακό πρόγραμμα;Η αλλαγή παραστάσεων θα σου κάνει πολύ καλό (και γλώσσας επίσης, όσο περίεργο και να σου φαίνεται).Εσύ ξέρεις αν είναι εφικτό κι αν δεν γίνεται άμεσα,μήπως να το στοχοθετήσεις; Προσπάθησε γενικώς να δίνεις κίνητρα στον εαυτό σου για νέα πράγματα.Η διάθεση των υπολοίπων στην οικογένεια είναι ένα θέμα που θα εξομαλυνθεί με το πέρασμα του χρόνου.Σε περίπτωση που δυσκολευτείς πολύ,υπάρχουν και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας ,μην το απορριψεις ως εναλλακτική.Δεν είσαι υποχρεωμένη να ανακοινώσεις τίποτα στους συμφοιτητές σου,αν δες θες ,εφόσον ενστικτωδώς δεν σου εμπνέουν εμπιστοσύνη ή δεν νιώθεις αυτήν την ανάγκη.Όταν την αισθανθείς ,να το κάνεις.
