#7Αγαπητό μου κορίτσι η περίπτωσή σου έιναι καρμπόν με τη δική μου όταν έιχε πεθάνει η γιαγιά μου η οπόια ήταν σαν μητέρα μου. Μου πήρε μια εβδομάδα να συνέλθω και μετά όλα ήταν καλά, βέβαι όλα ήταν καλά για να στηρίξω την μητέρα μου η οποία έιχε καταρέυσει οπότε εγώ έπρεπε να έιμαι σίγουρος, σταθερός και δυνατός. Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που άρχησαν τα προβλήματα, όνειρα, εφιάλτες, άγχη χωρίς λόγο και μετά βγήκαν σωματικά προβλήματα τρομεροί πονοκέφαλοι σε σημείο λιποθυμίας. Έτρεχα για μαγνητικές, εγκεφαλογραφήματα για μήνες και τρελό άγχος απο τους δικούς μου λόγω ιστορικού καρκνίνου και έιχα πειστεί οτι είχα όγκο στο κεφάλι. τελικά όλο ήταν ψυχολογικό το οποίο δεν έιχα βγάλει απο μέσα μου και μου χ΄τυπαγε καμπανάκι ο οργανισμός μου. ¨Ενας ψυχολόγος με βοήθησε να καταλάβω αυτά άκριβώς που λέει η Λένα, δεν χρειάζεται να είσαι ο πιο δυνατός, δεν έισαι στήριγμα σε κανέναν αν το αιζεις δυνατός και έιναι οκ να ξεσπας και να λυγίζεις