Αφρικανικέ Μούκουρα και elenitza, όχι καμία σχέση με δικά μου εργασιακά απωθημένα (όχι ότι δεν έχω πέσει σε άπειρα ρουφιανάκια, το είδος ευδοκιμεί σε κάθε δουλειά), αλλά έχω πολλές γυναίκες στο περιβάλλον μου (συγγενείς και γνωστές) που σε όποια δουλειά πάνε, παντα μα πάντα καταλήγουν να τις αντιπαθούν όλοι και ποτέ δεν φταίνε οι ίδιες. Ή αν σκεφτούν ότι φταίνε, ποτέ δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό κατά την άποψη τους για να τους το κρατάνε οι συνάδελφοι, τα συναισθήματα των οποίων είναι πάντα ανάξια λόγου. Οπότε από εκεί πηγάζει η οποια εμπάθεια μου. Έχω βαρεθεί τα παράπονα τους, το ότι είναι πάντα τα θύματα, και πάντα είναι μόνες τους εναντίον όλων και νιώθουν απίστευτα ξεχωριστές.