Ημουνα στην Κων/πολή για δουλειά από τις 12 μέχρι και χθες (ήταν να φύγω το Σάββατο πρωί αλλά λόγω ακυρώσεων γύρισα Κυριακή απόγευμα). ΕμπειρίεςΟι Τούρκοιπου μίλησα και συνεργάστηκα καμία σχέση δεν έχουν με το φανατικό ισλαμισμό, αντίθετα είναι άνθρωποι πολύ θετικοί, πολύ όμορφοι σε κάθε τους εκδήλωση, δωτικοί και ανοιχτοί, δημιουργικοί και φίλοι!Άυτοί έννοιωαν τό φόβο για τα χειρότερα με τα νέα του πραξικοπήματος, φοβούμενοι αιματοχυσία πέρα από τα θύματα που έχουν δωθεί στη δημοσιότητα και για αυτό τυο λόγο πραγματικά δεν κοιμήθηκαν εδώ και μέρεςΕίναι ενάντια στον Ερντογάν και το φασιστοκαθεστός του. Νοιώθουν αδύναμοι όμως μια που μια πραγματική εξέγερση στο Γκεζί Πάρκ δεν έτυχε υποιστήριξης από τη Δύση (που πάτα κοιτά τα μικροσυμφέροντά της) με αποτέλεσμα να κατασταλεί άγρια. Θέλουν μια κοσμική Τουρκία, αλλά δεν ξέρουν πλέον τι να κάνουν για αυτή. Αποτέλεσμα, νοιώθουν τουλάχιστο απογοητευμένοι, συχνά φοβισμένοι και κλείννται στο καβούκι της εργασίας τους, της αγοράς προιόντων από τη δύση ή και σε μερικές περιπτώσεις , θέλουν να φύφουν απο τη χώρα τους που το αύριο το βλέπου ν τουλάχιστο αρνητικά.Έζησα και περπάτησα στην Istanbul για 4 μέρες. Οι μυρωδιές της, οι δρόμοι της (οι παλλιοί και όχι αυτοί που χτίζει ο Ερντογάν, μαζί με τα μεγαθύρια κτήρια που διαλύουν την πόλη) ήσαν πρωτόγνωρα. Ένοιωσα φιλική αγάπη προς τον Έλληνα, εμένα. Σα να μιλάγαμε την ίδια γλώσσα. Ο καφές τούρκικος και γελάγαμε που εδώ τον λέμε ελληνικό...και με λέξεις τόσο κοινές (σιμίτ, γιαπί, και πολλές άλλες που ηχούσαν όμορφα κοινές στις μνήμες μας). Και γεύσεις, και αρώματα από μπαχαρικά στην αγορά και πολλά άλλα.Αυτή η χώρα και ο λαός της αξίζουν κάτι καλύτερο από τον φανατικλό ισλαμισμό του Ερντογάν. Γιατί τους έζησα και τους άλλους ισλαμιστές, αγαπητικούς και ανθρώπινους. Ξέρετε κάτι όπβς εμείς οι χριστιναοί.
