2.Απ' ότι κατάλαβα από το γράμμα της, η Τριανταφυλλένια δεν απαιτεί αναγκαστικά μακροσκελείς αναλύσεις, δεν χρειάζεται να της πουν με το νι και με το σίγμα γιατί, ας πούμε, βαρέθηκαν. Μπορούν να πουν απλώς "Να σου πω κάτι; Βαρέθηκα. Ας το αφήσουμε". Και όχι να εξαφανίζονται με το "slow fade... Αυτό που περιγράφει ισχύει σε διάφορους τύπους σχέσεων, και στην φιλία. Μου έχει συμβεί πολλές φορές φίλοι να εξαφανίζονται χωρίς ποτέ να μου λένε τι τους ξένισε σε μένα. Συμφωνώ μαζί της, υπάρχει μια γενικευμένη δειλία, οι άνθρωποι τρέμουν μπας και πουν μια αληθινή κουβέντα ο ένας στον άλλον. Ίσως να είναι και η εποχή, τα σόσιαλ μήντια, όλα διάφανα, όλα στο φως, και έτσι όλοι κρύβονται υποχρεωτικά. Και μια αντίληψη ότι ο άλλος μπορεί να σου χρειαστεί κάποια στιγμή, ας μην του πεις τίποτα ξεκάθαρο για να μπορείς να επιστρέψεις, ούτε γάτα ούτε ζημιά...